ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ :

Σκοπός του Συλλόγου

Η φωτογραφία μου
Παράδοση είναι ...τo μελωδικό νανούρισμα της μάνας, οι θρύλοι του παππού ,τα κάλαντα, τα χελιδονίσματα, οι μαντινάδες,τα έθιμα ,οι χοροί και οι σκοποί που μας συντρόφευαν σε κάθε χαρά ,οι ενδυμασίες ,τα κεντήματα ,τα δίστιχα, τα παιχνίδια και όσα άλλα είναι μέρος της ζωής του τόπου μας. Κρατήστε περήφανα στις καρδιές σας ,αλώβητο αυτό το θησαυρό και παραδώστε τον στις επόμενες γενιές! Έτσι θα ακούμε τους παλμούς του τόπου μας ολοζώντανα και δεν θα σβήσει τίποτε στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης! Η επίσημη ίδρυση του συλλόγου μας ως ανεξάρτητο σωματείο έγινε το 1998 με κύριο σκοπό και στόχο τη διατήρηση και τη διάδοση των χορών, των τραγουδιών και των παραδόσεων της Κέρκυρας και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς επίσης και την προσέγγιση της νεολαίας απομακρύνοντάς την από τους κινδύνους της εποχής μας.

καλοκαιρι 2011

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011 .Δείτε το βιντεο εδω http://www.youtube.com/watch?v=ZjveFi6wWlI
Διαβάστε περισσότερα »"καλοκαιρι 2011"

ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ

Κατά τον Βελλούδιο ο ζεϊμπέκικος προέρχεται κατά το πρώτο συνθετικό από τον Δία (Ζεϋ)και κατά το δεύτερο από τη λέξη μπέκος ή βέκος, που σημαίνει "άρτος" κατά τον Ηρόδοτο.
Σαν ολοκληρωμένος μάλιστα "συμβολικός και θρησκευτικός χορός εξυπηρετεί και ανακουφίζει εξαιρετικά το Πνεύμα,
την Ψυχή και το Σώμα του ανθρώπου", ο δε χορευτής επιτυγχάνει "τη χαλάρωση του Καθόλου Είναι του, και την απαλλαγή
του από κάθε καταθλιπτικό σύμπλεγμα που μπορεί ίσως να τον καταπιέζει".
Διαβάστε περισσότερα »"ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ"

H ελληνική γλώσσα, η γλώσσα του κόσμου...

"Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα" (βιβλίο Γκίνες).
"Η Ελληνική γλώσσα με τη μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια" (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)."Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και. στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική" (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως "άμιλλα", "θαλπωρή" και "φιλότιμο". Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι». Το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά. Επιπλέον, η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι εκπληκτικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες. Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα = γή) + έχων). Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή = φωνή + θέω =τ ρέχω.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας.
Η λέξη «ωραίος» προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Η λέξη «ελευθερία», «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πας όπου αγαπάς.
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Η Ελληνική γλώσσα μάς λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Ως εκ τούτου, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η ελληνική γλώσσα χαίρει της αγάπης, εκτίμησης και του θαυμασμού όλου του κόσμου. Η κατανόηση και εκμάθηση δε, της αρχαίας ελληνικής γλώσσας βοηθάει στον τρόπο σκέψης, αλλά και στην καλύτερη γνώση και ομιλία της νεοελληνικής.
Ωστόσο,η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Θάλεια Δραγώνα μιλώντας στις 21.6.2011 σε ραδιοφωνική εκπομπή του ΣΚΑΙ (βλ. βίντεο) για το νέο Δημοτικό Σχολείο, είπε ότι "από την Α΄ και τη Β΄ Δημοτικού τα παιδιά θα μαθαίνουν αγγλικά για να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική, η οποία είναι μία μικρή γλώσσα σε παγκόσμιο επίπεδο γιατί λίγοι άνθρωποι μιλάνε Ελληνικά".
Σε επόμενη ερώτηση του δημοσιογράφου, γιατί δεν διδάσκονται και τα αρχαία Ελληνικά στην Α΄ Δημοτικού, η απάντηση της κας Δραγώνα ήταν πως... "πρόκειται για νεκρή γλώσσα, η διδασκαλία της οποίας δεν έχει νόημα σε μικρή ηλικία"!
Σημειώνω ότι η Θάλεια Δραγώνα αποτέλεσε προσωπική επιλογή της Υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου, η οποία έχει παραβρεθεί και συμμετάσχει στην περιβόητη "Λέσχη Μπίλντερμπεργκ", ενός βασικού οργάνου της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης πραγμάτων και εκ των πραγμάτων, της συρρίκνωσης των εθνικών συνόρων, της διαστρέβλωσης της ιστορίας, της κατάργησης των παραδόσεων, ηθών και εθίμων και της εξαφάνισης της ελληνικής γλώσσας...
Διαβάστε περισσότερα »"H ελληνική γλώσσα, η γλώσσα του κόσμου..."

Αφιερωμένο στους μπαμπάδες..


Η γνώμη που έχουμε για τον πατέρα μας ανά τις ηλικίες...

4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου; Άσε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο... πατέρας μου, αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών:...Πριν αποφασίσουμε, ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.
50 ετών: Τί να πίστευε άραγε ο πατέρας για αυτό;
60 ετών: Τελικά, ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας!


Διαβάστε περισσότερα »"Αφιερωμένο στους μπαμπάδες.."

Η επίδραση των αρχαίων Ελληνικών στον εγκέφαλο.


Τα αρχαία ελληνικά είμαι μια ζωντανή γλώσσα και, όπως αποδεικνύουν έρευνες Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, θεραπευτική, σύμφωνα με τον καθηγητή Παν/μιου Πατρών και μέλους του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας Σταύρο Παπαμαρινόπουλο.καθηγητής, που τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με την ελληνική γλώσσα και την αποκωδικοποίηση της ελληνικής μυθολογίας, παρουσιάζει αποκλειστικά στο newsbomb.gr όλες τις έρευνες που έχουν γίνει πάνω στην δυναμική της ελληνικής γλώσσας και την επίδρασή της στον εγκέφαλο.

«Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.» υποστηρίζει ο κ. Παπαμαρινόπουλος.

Τα επιστημονικά αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής: Πρώτον η περιοχή Broca που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά. Δεύτερον, ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε επιτυχώς και τρίτον, η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου, προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του ψυχιάτρου Ιωάννη Τσέγκου, παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η εκδίκηση των τόνων». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.

Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.

«Η αυστραλή πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock, έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο, διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά! Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!» τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαμαρινόπουλος.


Πηγή: www.newsbomb.gr
Διαβάστε περισσότερα »"Η επίδραση των αρχαίων Ελληνικών στον εγκέφαλο."

Ο Νίτσε εξηγεί τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό


«Γιατί μισούν τους Έλληνες»Πιο επίκαιρος από ποτέ είναι ο Φρειεδερίκος Νίτσε, αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς φιλοσόφους και συγκεκριμένα ένας από τους πρώτους...
«υπαρξιστές» φιλοσόφους. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Η στάση ορισμένων κύκλων στην Ευρώπη απέναντί μας σε συνδυασμό με τη δυσπιστία που υπάρχει γύρω από τους Έλληνες έχει προβληματίσει κατά καιρούς και τους πιο αυστηρούς κριτές μας.

«Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και φοροφυγάδες» είναι μερικά μόνο από τα κοσμητικά σχόλια που ακούγονται διεθνώς τους τελευταίους μήνες κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται γιατί τόσο μένος γύρω από ένα λαό με μία λαμπρή ιστορία και ένα αξιοζήλευτο πολιτισμό.

Ο φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε δίνει μία ξεχωριστή απάντηση...

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

newsbeast
Διαβάστε περισσότερα »"Ο Νίτσε εξηγεί τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό"

ΤΟ ΛΆΔΙ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΜΑΓΕΊΑ ΤΟΥ

Το λάδι από τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιείται τόσο σα μέσο μαγείας όσο και σαν μέσο καθαγιασμού. Με τις ιδιότητες που έχει σα σύμβολο καθιέρωσης, αφιέρωσης, γονιμότητας, χρησιμοποιήθηκε στην μαγεία, και με τις ιδιότητες του χρίσματος, της πνευματικής φώτισης, του ελέους, της χάρης του Θεού και απονομής σοφίας, χρησιμοποιήθηκε στην ιερουργία (ανώτατη μορφή μαγείας).Το λάδι από ελιά επίσης σύμβολο της αθανασίας της καρποφορίας και γαμήλιο έμβλημα που μεταδίδει γονιμότητα και αφθονία χρησιμοποιήθηκε για ερωτική μαγεία. Συμβολίζει τον ιερό γάμο και τη σταθερότητα.


Στη Σολομωνική μαγεία εφαρμόστηκε για τις ιδιότητές του που χαρίζουν στο μάγο ισχύ και ομορφιά, και στη μαύρη όψη δύναμη που προκαλεί τρέλα, θλίψη και βάσανα.

Επίσης στη Σολομωνική οι μάγοι χρησιμοποιούσαν το λάδι αλοίφοντας τα υποδήματά τους σε ώρες και μέρες του Ερμή για να έχουν ασφάλεια και ταχύτητα στα ταξίδια τους.

Καθαγιάζει την ύλη, ανάλογα και με τα άλλα υλικά που λαμβάνουν μέρος, τόσο στη λευκή όσο και στη μαύρη μαγεία.

ΖΙ ΝΤΙΝΓΚΙΡ ΚΙΑ ΚΑΝΠΑ = ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΘΥΜΗΣΟΥ.

Μια πανάρχαια σουμεριακή τελετή όπου καθαγιαζόταν με λάδι το έδαφος που πατούσε ο μάγος σε σχηματισμό ομόκεντρων κύκλων 15 σε αριθμό όταν επρόκειτο για σεληνιακά μάγια της Ιστάρ. Σε γέμιση του φεγγαριού σκαλίζανε σε χαλκό τη σφραγίδα της Ιστάρ, και το αλοίφανε με αγνό λάδι επι 15 μέρες (15 = ιερός αριθμός της Ιστάρ) και το τυλίγανε σε μεταξωτό κόκκινο ύφασμα. Ήταν μια επικίνδυνη πράξη γιατί πάντα, είχε το δικό της τίμημα η Θεά για ότι προσέφερε και κανένας δε μπορούσε να αποκτήσει άλλο ταίρι εκτός από αυτό που διάλεξε η Θεά.

Ως φυσικό συντηρητικό θεωρούνταν ότι εκτός από το φυσικό του καρπού, του φυτού ή οτιδήποτε αλλού οργανισμού, ότι έμενε βυθισμένο μέσα σε λάδι, διατηρούσε και τις αόρατες, συμβολικές του ιδιότητες. Έτσι σε συνδυασμό με διάφορα βότανα και υλικά χρησιμοποιήθηκε σε ποικίλες μαγικές πράξεις, σε Ευρώπη, Σκανδιναυία, Κίνα και Ασία.

Φύλλα και ρίζες ιτιάς (σεληνιακό φυτό) βυθισμένα σε λάδι μαζί με ονόματα γραμμένα με μαύρο μελάνι σε πάπυρο βαμμένο με πορφύρα έφερνε άτυχη αγάπη, χωρισμό, θρήνο.

Μανδραγόρας σε πήλινο βάζο βυθισμένος σε λάδι και αιθέριο έλαιο από φύλλα τριανταφυλλιάς που την σπείρανε σε νέα σελήνη (Μαύρη), ήταν ένα έλαιο που διατηρούνταν για χρόνια και όταν το χρειαζόταν ο μάγος πότιζε μ'αυτό και έκαιγε πάπυρο γεμάτο με καψίματα (κοκτέιλ από λιβάνια) στον οποίο ήταν γραμμένα ονόματα ατόμων.

Σε συνδυασμό με φυσικό αλάτι ήταν όπλο για να αποτρέψει τα κακά πνεύματα στην Αφρική.

Στην Κίνα βύθιζαν κόκκινο αμάραντο (αειθαλές λουλούδι) σε μίγμα από διαφορετικά λάδια, για πίστη και σταθερότητα στον έρωτα. Με τον ίδιο τρόπο το προσέφεραν στον σεληνιακό λαγό στις γιορτές της σελήνης. Σε ανώτερους μάγους και με ειδικές τελετές λέγεται ότι προσέφερε αθανασία.

Σε πυθάρια πήλινα γεμάτα λάδι έμεναν για 40 μέρες δέντρα Ασεράς (σολομωνική) τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ενώσουν ή να χωρίσουν ζευγάρια. Η Ασερά ήταν φυτό που εξέφραζε τη Θηλυκή όψη και ήταν αφιερωμένο στην Αστορέθ (Αστάρτη).

Αψιθιά (φυτό του Άρη) κομμένο σε μέρα και ώρα του Άρη, συντηρείται στη χάση της σελήνης σε λάδι, μέσα σε αγγείο που στον πυθμένα του έχει χαραγμένη τη σφραγίδα του Κρόνου. Προκαλεί θλίψη και καταστροφή.

Δάφνη που μένει καιρό μέσα σε λάδι προσφέρει ανανέωση ζωής, δόξα και τιμή.

Νάρκισσος κομμένος σε ώρες Κρόνιες και σε χάση άμα ανακατευτεί με λάδι προκαλεί τύφλωση και τρέλα.

Στη Σκανδιναυία ρίζα από Υγκντρασίλ (ιερό φυτό που συμβολίζει την αιώνια ζωή) άμα την βυθίσουνε σε λάδι 28 φορές σε 28 φεγγάρια χαρίζει αιώνια αγάπη, ενώ οι καρποί και τα φύλλα βουτηγμένα σε λάδι χρησιμοποιούνται στην υψηλή μαγεία για γνώση και αναγέννηση.

Λάδι από ηλίανθο (φυτό αφιερωμένο στον Απόλλωνα) χάριζει μακροζωία. Είχε εξέχουσα θέση και στις Μιθραϊκές τελετές γιατί χάριζε μαγικές δυνάμεις.

Το λάδι χρησιμοποιήθηκε και για τελετουργικές κομμώσεις σε τελετές της βόρειας Ευρώπης.

Στο Χριστιανισμό χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της 3ης σφράγισης της βάπτισης με το σημείο του σταυρού στο μέτωπο, στο στήθος & στους καρπούς του νηπίου "προς αγιασμό της διανοίας, καρδίας & πράξεις αυτού".

Η Βάπτιση στο καθιαγιασμένο νερό συνδυαζόμενη με τη χρήση του λαδιού προστατεύει το άτομο από το σατανά & τους δαίμονες, χαρίζει τη θεία χάρη και την προστασία. Ίσως εκεί να βρίσκεται, η τελετή της βασκανίας που έχει ρίζα στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, "άμα το μάτι χαθεί μέσα στο νερό ο σατανάς έχει ρίξει το μάτι του".

Οι Εβραίοι, οι Ινδοί, οι Μογγόλοι, οι Σλάβοι, οι Άραβες, οι λαοί της Ωκεανίας, οι Νέγροι, οι Ιάπωνες, οι Ινδιάνοι, οι Μαλαίσιοι, οι Εσκιμώοι, οι Αιθίοπες, οι Γερμανικές φυλές, οι Βαβυλώνιοι, οι Ρωμαίοι και όλες οι λατινοαμερικανικές φυλές πίστευαν στη δύναμη του οφθαλμού, που αντιμετώπιζαν με μάτια-φυλακτά.

Η απαρχή της δεισιδαιμονίας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η χρήση του λαδιού που δεν επιπλέει στο νερό, σαν απόδειξη βασκανίας χάνεται στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους μαζί με τον συμβολισμό της.

Στη ρώσικη ορθόδοξη βάπτιση εκτός από τη βύθιση στο καθαγιασμένο νερό στη κολυμβήθρα ρίχνεται μέσα κόκκινο κρασί ανακατεμένο με λάδι, για προστασία από τη μαγεία (το συγκεκριμένο εδάφιο εκφωνείται με ακρίβεια "για προστασία από μαγεία και άλλες σατανικές επιρροές).

Αν επεκταθούμε σε έλαια που "καίγονται" σε κάθε γωνία του σπιτιού ανάλογα με την επιρροή τους καθώς και το σύνηθες λάδι στο καντήλι αυτό το άρθρο δερν θα είχε τέλος.

Γενικά το λάδι περιέχει ζωτική ουσία, και είτε σαν λίπος που ήταν πρώτη ύλη για κεριά και αρώματα κατείχε εξέχουσα θέση στις μαγικές τελετές σ' όλον τον κόσμο από τα αρχαία χρόνια.
Διαβάστε περισσότερα »"ΤΟ ΛΆΔΙ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΜΑΓΕΊΑ ΤΟΥ"

14 Σπτεμβριου 1943 ο βομβαρδισμος της πολης της Κερκυρας απο τους Γερμανους


ΚΕΡΚΥΡΑ: Λαός που δεν έχει μνήμη...δεν έχει και μέλλον !!!ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ των ΠΟΛΕΩΝ της ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΣΤΙΣ 13 ΠΡΟΣ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1943 και του ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ στις 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1943.

Από την Επτανησιακή Αναγέννηση
Στις 13 προς 14 Σεπτέμβρη 1943 οι Γερμανοί του Χίτλερ βομβάρδισαν ανελέητα με εμπρηστικές βόμβες και έκαψαν τη πόλη της Κέρκυρας και τη πόλη του Αργοστολίου. Έκαψαν Κτίρια Ζώσας Πολιτικής Ιστορίας, όπως την ΙΟΝΙΟ ΒΟΥΛΗ, Μνημεία Πολιτισμού, όπως τα Πανέμορφα Δημοτικά Θέατρα της Κέρκυρας (Μικρή Σκάλα του Μιλάνου) και του Αργοστολίου (ΚΕΦΑΛΟΣ), το Θερινό θέατρο Αργοστολίου «ΑΠΟΛΛΩΝ», και άλλα πανέμορφα δημοτικά, κρατικά και ιδιωτικά κτίρια. Σκότωσαν 200 άμαχους στο Αργοστόλι και στη Λειβαθώ.

Στη Κέρκυρα επίσης τον πανέμορφο Μαρκά, το λιμάνι, την Αnnunziata,το παγκοσμίως γνωστό ξενοδοχείο Bella Venezia,την εβραική, ότι ιταλικό υπήρχε και συνολικά το 15% των κτιρίων της Κέρκυρας.

Το αγνωστικιστικό απαίδευτο Αθηνοκεντρικό κράτος το 1960 «έκλεισε» με νόμο το θέμα των αποζημιώσεων από τη Γερμανία πέρνοντας μόνον κάποια ψίχουλα, χωρίς όμως να ζητήσει αποζημίωση για τη καταστροφή των πόλεων της Κέρκυρας και του Αργοστολίου. Και χωρίς να συμβάλλει στην αρχιτεκτονικά και αστική ανοικοδόμησή τους. Το ίδιο διαχρονικό έλλειμμα αντιπροσώπευσης των νησιών μας. Εδώ δεν απέδωσαν στη Κεφαλλονιά, στη Λευκάδα και στη Ζάκυνθο όλα τα χρήματα που έστειλαν ξένα κράτη και φιλοεπτανήσιοι ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι για την ανοικοδόμηση των πόλεων και των χωριών της Κεφαλλονιάς, της Λευκάδας και της Ζακύνθου, μετά τον ισοπεδωτικό σεισμό της 11 Αυγούστου 1953, και έφαγαν τα χρήματα στην Αθήνα.

listonplace.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα »"14 Σπτεμβριου 1943 ο βομβαρδισμος της πολης της Κερκυρας απο τους Γερμανους"

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.
Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Πρώτος ο Παύλος ομίλησε για την καύχηση του Σταυρού του Χριστού. Οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το ιερό σύμβολο, μέσω του οποίου έγινε η καταλλαγή με το Θεό και επιτεύχθηκε η σωτηρία με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού.
Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Οι διωκόμενοι χριστιανοί από τους φανατικούς ειδωλολάτρες θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Πίστευαν ότι εξαιτίας της πίστεώς τους στο Χριστό έφεραν και αυτοί το δικό τους σταυρό, γι’ αυτό το ιερό αυτό σύμβολο ήταν τόσο αγαπητό σε αυτούς. Αυτό τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο Κωνσταντίνος εξέφραζε την νέα εποχή, σε αντίθεση με τους συναυτοκράτορές του, οι οποίοι εξέφραζαν και προσπαθούσαν να συντηρήσουν τον παλιό κόσμο, που κατέρρεε ραγδαία. Ο μεγάλος αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.
Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τη νέα ανερχόμενη θρησκευτική πίστη των χριστιανών. Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος. Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κλπ). Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη. Με την γενναία επιχορήγηση του Κωνσταντίνου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών επί των ιερών προσκυνημάτων. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης.
Πρώτη ενέργεια της αγίας Ελένης ήταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος είχε ριχτεί από τους ρωμαίους σε παρακείμενη χωματερή. Σύμφωνα με την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, το γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!
Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Το σημαντικό αυτό γεγονός σημάδεψε την ζωή της Εκκλησίας και γι’ αυτό άρχισε να εορτάζεται ως λαμπρή ανάμνηση. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.
Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους. Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και τον εναποθέτουμε στα εικονίσματα ως ελιξίριο κατά του κακού. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού. Με ένα στόμα και με μια καρδιά ψάλλουμε τον υπέροχο παιάνα – τροπάριο της μεγάλης εορτής: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου…».".
Διαβάστε περισσότερα »"ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ"

ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ FRAPE

Πριν 54 έτη, το 1957 στη Διεθνή Έκθεση θεσσαλονίκης γεννήθηκε ο Φραπές
.
Η δημιουργία του φραπέ ήταν τυχαία. Κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957, ο αντιπρόσωπος
της ελβετικής εταιρίας Νεστλέ στην Ελλάδα Γιάννης Δρίτσας παρουσίαζε ένα νέο προϊόν για παιδιά, ένα σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντάς το με γάλα και χτυπώντας το με σέικερ.


Ο Δημήτριος Βακόνδιος, υπάλληλος του Δρίτσα συνήθιζε να πίνει Nescafé που ήταν στιγμιαίος καφές και παρασκευαζόταν από την Νεστλέ. Σε ένα διάλειμμα που έκανε κατά την διάρκεια της έκθεσης θέλησε να πιει καφέ αλλά επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σέικερ για να φτιάξει τον καφέ του με κρύο νερό. Έβαλε καφέ, ζάχαρη και νερό, τα κούνησε και δημιούργησε τον πρώτο καφέ φραπέ της ιστορίας. Μετά από χρόνια δήλωνε ότι δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως ένα απλό πείραμα τον οδήγησε στην εφεύρεση του διασημότερου ροφήματος στην Ελλάδα.

Δημήτρης Βακόνδιος: Τιμή και δόξα στον εφευρέτη του ΦΡΑΠΕ !
Πειραιώτης ο εφευρέτης του φραπέ. Στη Θεσσαλονίκη η εφεύρεση.
14 Σεπτεμβρίου 1957, 54 χρόνια πριν.

Ο κύριος της φωτογραφίας, είναι ο Δημήτρης Βακόνδιος, πωλητής στο περίπτερο καφέδων και προϊόντων επεξεργασμένου γάλακτος του εισαγωγέα Ανδρέα Δρίτσα (ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΥΙΟΣ Ο.Ε. - Ακτή Μιαούλη 3, Πειραιάς), που ήταν εκθέτης, στο περίπτερο 10 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης καιμη διαθέτοντας ζεστό νερό έβαλε στιγμιαίο καφέ σ' ένα ποτήρι με κρύο νερό, το κούνησε, ο αφρός ξεχείλισε, το κοστούμι γέμισε λεκέδες, αλλά γεννηθείτω... ΦΡΑΠΕΣ
Από τότε ο φραπές (και όχι "φραπέ") αποτέλεσε τη δικαιολογία μιας κοινωνικής συνάντησης, ενός ραντεβού, δημιούργησε όμως στρατιές "αραχτών" που κάθονται με τις ώρες σε μια καρέκλα (που τον βρίσκουν τόσο χρόνο;). Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να γίνεται σε ώρες χαλάρωσης... Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια, πολύς κόσμος έχει ......άπειρο χρόνο για χαλάρωση, λόγω ανεργίας και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη.

Για αυτό πολλοί αποκαλούν τη θεσσαλονίκη και Φραπεδούπολη!

Η πρώτη διαφήμιση του φραπέ, από την εταιρεία «Δρίτσας και υιός Ο.Ε.»


Διαβάστε περισσότερα »"ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ FRAPE"

Προλήψεις, δεισιδαιμονίες και ιστορίες καθημερινής τρέλας

Πιστεύετε στην ατυχία της μαύρης γάτας και αποφεύγετε να περνάτε κάτω από σκάλες; Μένετε στο σπίτι σας όταν το ημερολόγιο γράψει «Τρίτη και 13» ή την πρώτη μέρα του χρόνου κλειδαμπαρώνετε την πόρτα για να μην σας κάνει ποδαρικό ο γκαντέμης γείτονας που σας είχε κάνει πέρυσι και περάσατε «μαύρη» χρονιά; Μήπως, λέω μήπως, κάπου στην τσέπη ή την τσάντα σας έχετε καταχωνιασμένο σκόρδο ή μπλε ματάκι; Αν η απάντηση σε ένα ή περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα είναι «ναι», τότε είστε κι εσείς ανάμεσα στους πολλούς ανθρώπους τούτου του κόσμου που πιστεύουν εδώ και αιώνες σε προλήψεις!

Βρισκόμαστε στην 21η χιλιετηρίδα, με την επιστήμη να έχει κάνει τεράστια πρόοδο, και ίσως θα θεωρούταν πιο λογικό η ανθρωπότητα να έχει απελευθερωθεί πλέον από προλήψεις, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Εξαιτίας των αμέτρητων κινδύνων της καθημερινότητας και της αδυναμίας του, ο σύγχρονος άνθρωπος εξακολουθεί να είναι δέσμιος ανεξήγητων φαινομένων και να διαβλέπει με φόβο κακοτυχίες, αποτυχίες, ασθένειες και ένα σωρό άλλα δυσάρεστα σε κάθε του βήμα.

Οι δεισιδαιμονίες του πρωτόγονου ανθρώπου

Από τα προϊστορικά χρόνια, ο πρωτόγονος άνθρωπος ένιωθε ανίσχυρος μπροστά στα φυσικά φαινόμενα που τον ταλαιπωρούσαν και όντας αδύνατο τότε να τα εξηγήσει, θεωρούσε ότι επρόκειτο για κάποιες μυστήριες εχθρικές δυνάμεις που απειλούσαν τη ζωή του. Όμως, πίστευε πως είχε τη δύναμη να αποτρέψει τα δυσμενή γι' αυτόν αποτελέσματα και γι' αυτό το λόγο κατέφευγε σε διάφορες πράξεις, οι οποίες θεωρούσε πως μπορούσαν να διαφοροποιήσουν την κατάσταση προς το καλύτερο για εκείνον. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο χορός της βροχής που γινόταν από τους λαούς για να λάβει τέλος η ανομβρία, οι θυσίες που θεωρούνταν αναγκαίες για να σταματήσουν οι διάφορες θεομηνίες, αλλά και η θεοποίηση των λεγόμενων «τοτέμ», που είχαν μορφές αγρίων ζώων, προκειμένου να προκαλούν τρόμο και να διώχνουν το κακό.

Ο προληπτικός Φρόυντ

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι οι προλήψεις χαρακτηρίζουν τους αγράμματους και πως οι μορφωμένοι δεν έχουν τέτοιες «αδυναμίες», όμως αυτό ιστορικά διαψεύδεται. Όπως λέγεται, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, αυτός ο μεγάλος στοχαστής που αντιπαρατέθηκε στη θρησκεία και στις προκαταλήψεις, κάθε πρωί χαιρετούσε το ίδιο πορσελάνινο κινεζικό αγαλματάκι της συλλογής του, που ήταν τοποθετημένο στη δεξιά πλευρά του γραφείου του, πιστεύοντας ότι έτσι θα πάει καλά η μέρα του! Και βέβαια, δεν ήταν και δεν είναι ο μόνος, έστω κι αν δύσκολα παραδέχεται κάποιος ότι πιστεύει σε τέτοια πράγματα.

Ένας φοιτητής ρώτησε απορημένος κάποτε τον νομπελίστα Δανό φυσικό Nιλς Mπορ για ποιο λόγο είχε κρεμασμένο στην πόρτα του ένα πέταλο και ότι του ήταν αδύνατο να πιστέψει ότι ένας άνδρας όπως εκείνος πίστευε σε προλήψεις. Τότε, ο τελευταίος τον αποστόμωσε, απαντώντας: «H αλήθεια είναι ότι δεν πιστεύω. Φαίνεται, όμως, πως το πέταλο φέρνει τύχη, είτε εγώ το πιστεύω είτε όχι»! Είναι αλήθεια λοιπόν ότι ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που τρέμουν τις αρνητικές εξελίξεις στη ζωή τους εξαιτίας «περίεργων» και ανεξήγητων αιτιών ή που κυνηγούν την καλοτυχία με διάφορα τεχνάσματα. Και βέβαια αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι που συνδέεται με το γνωσιολογικό επίπεδο του καθενός.

Τα γούρια στο χώρο του αθλητισμού και της πολιτικής

Στον αθλητισμό έχουμε να κάνουμε με αμέτρητες προλήψεις, αφού μια μικρή λεπτομέρεια φτάνει και περισσεύει για να χαρίσει μια μεγάλη επιτυχία ή μια πικρή αποτυχία στον αγωνιζόμενο. Ίσως έχετε ακούσει για ποδοσφαιριστές που φορούν την ίδια φανέλα σε κάθε αγώνα, αφού θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο η ομάδα τους θα φτάσει στη νίκη ή ότι θα πετύχουν κάποιο γκολ, όπως είχε συμβεί και κάποια άλλη φορά στο παρελθόν. Ένα πολύ καλό παράδειγμα στο χώρο του αθλητισμού αποτελεί ο παλιός και πολυνίκης προπονητής μπάσκετ, Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος είχε διάφορα γούρια, όπως π.χ. το σακάκι του, που το φορούσε σε κάθε αγώνα και για μεγάλο διάστημα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, όντας πεπεισμένος ότι αυτό τον βοηθούσε κατά κάποιον τρόπο να πάρει το νικηφόρο αποτέλεσμα! Ο νυν Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας ήταν από τους πλέον προληπτικούς ανθρώπους του μπάσκετ και πολύ γνωστός για τις εμμονές του.

Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται όμως και στην πολιτική, όπου είναι αλήθεια ότι αρκετοί έχουν τα δικά τους γούρια κατά την περίοδο των εκλογών, που τους «βοηθούν» για να φτάσουν στην προσωπική ή κομματική επιτυχία. Επίσης, είναι αλήθεια ότι ορισμένοι καταφεύγουν ακόμη και σε αστρολόγους, ώστε να πάρουν συμβουλές για επιλογές τους ή για σημαντικές αποφάσεις που θα πρέπει να λάβουν στο μέλλον.

Τρίτη και 13

Η Τρίτη και 13 αποτελεί τη μέρα-εφιάλτη για τους προληπτικούς, μια άποψη που έχει επικρατήσει εδώ και αρκετούς αιώνες. Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, η ημέρα Τρίτη είναι η χειρότερη της εβδομάδας, διότι είναι η ημέρα που έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 (Τρίτη 29 Μαΐου). Μετά από αυτό το γεγονός, σταμάτησαν να γίνονται γιορτές την εν λόγω ημέρα και όλα τα σπίτια έμεναν κλειστά και δεν δέχονταν επισκέπτες! Παράλληλα, η Τρίτη είναι κακότυχη και από αστρολογικής απόψεως, αφού είναι η ημέρα του Άρη, που είναι ο θεός του πολέμου.

Όσο για τον αριθμό 13, υπάρχουν ένα σωρό λόγοι, για τους οποίους θεωρείται γρουσούζικος, όπως π.χ. επειδή, όπως λέγεται, συμβολίζει τον 13ο μαθητή του Ιησού, τον Ιούδα, ο οποίος τον πρόδωσε, ή επειδή χαλάει την αρμονία του τέλειου και ιερού αριθμού 12 (αριθμό 12 είχαν τα ευαγγέλια, οι άθλοι του Ηρακλή, οι Θεοί του Ολύμπου κ.ά.). Ένας άλλος λόγος που το 13 θεωρείται ότι φέρνει ατυχία είναι, σύμφωνα με τη λαογραφική παράδοση, η σύνδεση που υπάρχει στο συγκεκριμένο νούμερο με τον δυσοίωνο εμβόλιμο 13ο μήνα του έτους, που προέκυπτε από τη διαφορά του σεληνιακού με το ηλιακό έτος και με το πέρασμα των χρόνων απορροφήθηκε με την προσθήκη μίας ημέρας στον Φεβρουάριο κάθε τέσσερα έτη. Επίσης, ακόμα και στις κάρτες Ταρώ ο αριθμός 13 είναι ο Θάνατος!

Σε άλλες χώρες, πάντως, όπως είναι οι αγγλοσαξονικές, οι ισπανόφωνες και η Γερμανία, γρουσούζικη ημέρα δεν αποτελεί η Τρίτη, αλλά η Παρασκευή και 13.

Το κακό μάτι

Το γνωστό μας μάτιασμα είναι φαινόμενο που, όπως λέγεται, προέρχεται από το επίμονο και κακό βλέμμα κάποιων ανθρώπων προς άλλα αξιοζήλευτα πρόσωπα. Εκείνοι που, σύμφωνα με τον λαό, ματιάζουν είναι όσοι έχουν σμιχτά φρύδια, εκείνοι που τους έκοψε η μάνα τους τον θηλασμό, αλλά και τα άτομα με κάποιου είδους αναπηρία, ενώ ματιάζονται τα μικρά παιδιά, οι όμορφοι άνθρωποι, οι έγκυες, όπως επίσης τα δέντρα που δίνουν πολλούς καρπούς, τα όμορφα λουλούδια και τα ζώα. Το μάτιασμα προσβάλλει το σώμα, την περιουσία, την ατομική, αλλά και την κοινωνική υπόσταση του ματιασμένου. Συνήθως η «διάγνωση» για το μάτι γίνεται με νερό και λάδι ή με κάρβουνα στο νερό και ως... αντίδοτο ακολουθούν συγκεκριμένες μέθοδοι ξεματιάσματος! Αξίζει να σημειώσουμε ότι το μάτιασμα είναι φαινόμενο αποδεκτό και από την εκκλησία μας, που υποστηρίζει ότι κάποιος που φθονεί ή μισεί ένα άτομο, παρακινεί τον διάβολο να το βλάψει.

Τα όνειρα

Καθημερινά βλέπουμε πολλά όνειρα, που είναι είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα για εμάς. Αρκετοί, και κυρίως οι γυναίκες, δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτά και θεωρούν πως οτιδήποτε βλέπουν έχει και κάποια σημασία ή κάποιο «μήνυμα», που πρέπει να αποκωδικοποιήσουν. Έτσι, για το σκοπό αυτό, συχνά απευθύνονται σε «ειδικούς» ή συμβουλεύονται ονειροκρίτες.

Παρακάτω διαβάστε μερικές από τις πιο γνωστές προλήψεις που συγκεντρώσαμε:

- Ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι σας την Πρωτοχρονιά, θα πρέπει να είναι άνθρωπος με καλή ψυχή και καλό... πόδι, για να σας κάνει καλό ποδαρικό και να πάει καλά όλη η υπόλοιπη χρονιά. Σε διαφορετική περίπτωση, πιστεύεται πως κακοτυχίες και άσχημα γεγονότα θα βρουν εσάς και την οικογένειά σας.

- Την Πρωτοχρονιά είναι καλό να σπάτε ένα ρόδι για είναι γλυκιά η χρονιά, λέγοντας τρεις φορές τη φράση «όπως είναι γλυκό και ζουμερό το ρόδι, έτσι γλυκιά και ζουμερή να είναι η χρονιά»!

- Το πρώτο μέλος της οικογένειας που επιστρέφει στο σπίτι την Πρωτοχρονιά, πρέπει φέρει και μια πέτρα απ' έξω.

- Όταν μπαίνει για πρώτη φορά κάποιος στο σπίτι σας, θα πρέπει να εισέρχεται με το δεξί πόδι, για να πάνε όλα καλά!

- Όταν επισκεπτόμαστε κάποιο σπίτι, θα πρέπει να βγαίνουμε από την πόρτα που μπήκαμε για να μη χαλάσουμε το... προξενιό.

- Παλιότερα, σε περίπτωση που έκαναν μάγια στην οικογένειά σας, θα έπρεπε να ραντίσετε το σπίτι σας απ' άκρη σ' άκρη με αλατόνερο, ώστε να φύγει το κακό.

- Κατά το θεμελίωμα ενός καινούριου σπιτιού, στο παρελθόν συνηθιζόταν η σφαγή ενός πετεινού, για να υπάρχει προκοπή.

- Απαγορεύεται δια ροπάλου να περνάτε κάτω από σκάλα.

- Δεν πρέπει να αφήνετε ποτέ ανοιχτό το ψαλίδι.

- Το καπέλο πάνω στο κρεβάτι είναι γρουσουζιά.

- Αν σπάσει καθρέφτης, σημαίνει ότι θα έχετε επτά χρόνια γρουσουζιά!

- Κάποιοι πιστεύουν ότι αν κοιτάξετε καθρέφτη μετά τα μεσάνυχτα, τότε θα σας βρει μεγάλο κακό.

- Τα τριαντάφυλλα πρέπει πάντα να τα προσφέρετε σε μονό άθροισμα ή ντουζίνα.

- Σε περίπτωση που πέσει η σκούπα μόνη της, θα σας επισκεφθούν ανεπιθύμητοι.

- Αν βρείτε καρφίτσα, σημαίνει ότι θα έχετε καλή τύχη.

- Είναι γρουσουζιά να αφήνετε τα παπούτσια σας ανάποδα.

- Όταν αφήνετε ανοιχτές τις ντουλάπες, λένε ότι ευνοείτε τις κακές γλώσσες.

- Αν τρώτε σε σπασμένα ή ραγισμένα πιάτα, δεν θα έχετε καλή τύχη.

- Τα ποτήρια με νερό δεν είναι καλό να τσουγκρίζονται, ενώ αν πίνετε κρασί ή κάποιο άλλο ποτό, είναι γρουσουζιά να λέτε «εις υγείαν» και να τσουγκρίζετε το ποτήρι σας, αλλά να μην πίνετε από αυτό.

- Το τραπεζομάντιλο δεν θα πρέπει να το τινάζετε έξω.

- Αν τινάξετε το τραπεζομάντιλο έξω μετά το γεύμα τη νύχτα, τότε ταΐζετε τα πνεύματα κι έτσι τα έχετε καλά μαζί τους!

- Είναι γρουσουζιά να αφήνετε τα μαχαιροπήρουνά σας σταυρωμένα στο πιάτο.

- Αν βρείτε στο δρόμο σας μαύρη γάτα ή νεκροφόρα, τότε θα έχετε άσχημη τύχη.

- Όταν φεύγει κάποιος που θέλετε να γυρίσει σύντομα, ρίξτε πίσω του νερό.

- Δεν είναι καλό να κάνετε μπάνιο τη Μ. Παρασκευή.

- Δεν πρέπει να κόβετε τα νύχια σας Τετάρτη ή Παρασκευή και να λούζεστε την Κυριακή. Μάλιστα, υπάρχει και σχετικό στιχάκι, που λέει: «Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόψεις και Κυριακή να μην λουστείς αν θέλεις να προκόψεις». Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι είναι απαγορευτικό τα κόβονται τα νύχια το βράδυ.

- Αν θέλει μια γυναίκα να δει ποιόν θα παντρευτεί, θα πρέπει να πάρει ένα ή τρία λουλούδια από τον επιτάφιο ή ένα ή τρία κουφέτα από τον δίσκο του παπά σε γάμο και να τα βάλει κάτω από το μαξιλάρι της πριν κοιμηθεί.

- Η γαλάζια χάντρα διώχνει το κακό μάτι.

- Χτυπήστε ξύλο για να φύγουν μακριά τα κακά πνεύματα που κατοικούν σ' αυτό και να μην ακούσουν εκείνο που θέλει να πει κάποιος.

- Όταν έχετε φαγούρα στη μύτη ή την πλάτη, θα... φάτε ξύλο! Αντίστοιχα, όταν έχετε φαγούρα στη δεξιά παλάμη, θα πάρετε λεφτά και στην αριστερή, θα δώσετε.

- Χρήματα επίσης θα λάβετε και σε περίπτωση που σας χυθεί ο καφές (επίτηδες δεν θα πιάσει, μην προσπαθείτε!).

- Αν φοράτε τα ρούχα σας ανάποδα στο ύπνο, προστατεύεστε από τις κατάρες.

- Ο βασιλικός στην είσοδο του σπιτιού φέρνει καλή τύχη.

- Όταν ένας σκύλος αρχίσει να ουρλιάζει χωρίς λόγο, τότε κάτι κακό θα συμβεί, με πιθανότερο τον θάνατο κάποιου από το ίδιο σπίτι.

- Όταν πέφτουν τα παιδικά δόντια ενός παιδιού, λένε ότι πρέπει να τα πετάξει στα κεραμίδια του σπιτιού για να είναι γερά τα νέα δόντια που θα βγουν.

- Αν μια έγκυος κάτσει σε ανοιχτό ψαλίδι χωρίς να το ξέρει, θα γεννήσει αγόρι (ας μην το δοκιμάσουν καλύτερα οι μέλλοντες μπαμπάδες και έχουμε ατυχήματα!).

- Βάζοντας ένα μεγάλο κρεμμύδι πάνω από την εξώπορτα ή το τζάκι σας, εξασφαλίζετε καλή τύχη.

- Είναι γρουσουζιά να μετράτε τα αστέρια, ωστόσο, όταν ένα αστέρι πέφτει, μπορείτε να κάνετε μια ευχή και αυτή είναι πιθανό να βγει αληθινή!


Πηγή: www.tempo.gr

Διαβάστε περισσότερα »"Προλήψεις, δεισιδαιμονίες και ιστορίες καθημερινής τρέλας"

Η ιστορία της Τρίτης και 13

Γαλάζια χάντρα; Φορέσαμε. Φυλαχτό καθαγιασμένο; Εντάξει. Σκόρδο; Τρεις πλεξούδες στο κατώφλι του σπιτιού. Τώρα λείπει μόνο ένα λαγοπόδαρο...
Ας αποφύγουμε, παράλληλα, καθρέπτες, σκάλες και, φυσικά, τις μαυρόγατες...


Τρίτη και 13 σήμερα και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Ετσι επιτάσσει η παραδοσιακή θυμοσοφία. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες που συσσωρεύτηκαν με την πάροδο των αιώνων χαρακτήρισαν την Τρίτη «καταραμένη ημέρα» και τον αριθμό 13 κακορίζικο.

Άλωση

Για τους Ελληνες η Τρίτη αποκαλείται «αποφράδα», αφού συνδέεται με την 29η Μαΐου 1453 και την Αλωση της Κωνσταντινούπολης. «Κάτι που δεν έχει σχέση με την αλήθεια γιατί η δεισιδαιμονία για το απαίσιον της ημέρας αυτής είναι παλαιότερη», υποστηρίζει ο καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης. «Μπορεί να βασίζεται σε επίδραση των πλανητών και, γενικότερα, σε αστρολογικές δοξασίες. Η Τρίτη πιστεύεται ότι κυριαρχείται από την επίδραση του Αρη, του θεού του πολέμου και σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες παίρνει το όνομά του - Mardi στα γαλλικά ή Martes στα ισπανικά. Απ' την άλλη, η δεισιδαιμονία του αριθμού 13 είναι ευρύτατα διαδομένη. Το 13 θεωρείται ότι φέρει θανάτους και δυσμενείς εξελίξεις. Στις ΗΠΑ, μάλιστα, υπάρχει η συνήθεια να μη μνημονεύεται 13ος όροφος σε πολλά κτίρια!».

Η αρμονία του 12

Το «δεκατρία» θεωρείται κακότυχος αριθμός από πολλούς λαούς. Αρχικά, χαλάει την αρμονία του «τέλειου» αριθμού 12: Δώδεκα οι μαθητές του Ιησού, τα Ευαγγέλια, οι άθλοι του Ηρακλή, οι ολύμπιοι θεοί. Ο χωρισμός μέρας και νύχτας γίνεται σε 12ωρα και του έτους σε 12 μήνες. Φυσικά, υπάρχουν και βιβλικές προεκτάσεις: «Στον Μυστικό Δείπνο υπήρχαν 13 συνδαιτυμόνες. Το σύνολο αυτό λέγεται πως οδήγησε στον θάνατο του Ιησού και, εν συνεχεία, του Ιούδα», εξηγεί ο κ. Αλεξιάδης. Ακόμη και στις κάρτες των Ταρώ, στον αριθμό 13 αντιστοιχεί ο θάνατος...

Τροχαία

Βέβαια, επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η φοβία για τον αριθμό 13 (με τον όρο triakaidekaphobia) και, ειδικότερα, για τον συνδυασμό του με «γρουσούζικες» ημέρες δεν είναι εντελώς αναιτιολόγητη. Σύμφωνα με το βρετανικό «Medical Journal», οι πιθανότητες αυτοκινητικού ατυχήματος αυξάνονται στο διπλάσιο κατά την Παρασκευή και 13! *
Παρασκευή και 13, 4 και 17!

Στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες το ντουέτο «Παρασκευή» και «13» θεωρείται εξαιρετικά γρουσούζικο.

Πιθανώς έχει να κάνει με την ημέρα εξολόθρευσης του Τάγματος των Ναϊτών το 1307 από τον στρατό του βασιλιά Φιλίππου της Γαλλίας.

Στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα επικρατεί «τετραφοβία», ο φόβος για τον αριθμό 4. Οι λέξεις «τέσσερα» και «πεθαίνω» προφέρονται και στα τρία γλωσσικά ιδιώματα πανομοιότυπα -αν και τονίζονται διαφορετικά. Στην Ιταλία ο «κακός» αριθμός 17 όταν γραφτεί με το ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης (δηλαδή «XVII»), μπορεί να αναγραμματιστεί σε «VIXI», που είναι ο παρελθοντικός χρόνος του ρήματος «ζω» (άρα «τελείωσε η ζωή μου»). Ετσι η Alitalia, ο εθνικός αερομεταφορέας της Ιταλίας, δεν έχει σειρά 17 στα καθίσματα των αεροπλάνων της, ενώ στα ξενοδοχεία δύσκολα βρίσκουμε δωμάτιο μ' αυτό τον αριθμό.

Διάσημα... 13άρια

*13 Μαΐου 1927: η «έναρξη» του οικονομικού «κραχ» στην Αμερική.

*13 Απριλίου 1970: διακόπτεται η αποστολή της NASA «Apollo 13» για το φεγγάρι.

*13 Σεπτεμβρίου 1986: σεισμός μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ συγκλονίζει την Καλαμάτα.

*13 Απριλίου 1992: συγκαλείται Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, για το θέμα της ΠΓΔΜ. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απομακρύνει από το υπουργείο Εξωτερικών τον Αντώνη Σαμαρά.

*13 Αυγούστου 2002: με τζόκερ τον αριθμό 13μ ένας παίκτης από την Κοζάνη κερδίζει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, δίνοντας 13 ευρώ για το τυχερό δελτίο.

*13 Απριλίου 2003: 21 μαθητές χάνουν τη ζωή τους στα Τέμπη, όταν νταλίκα διεμβολίζει το λεωφορείο τους.

*13 Αυγούστου 2004: η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

tvxs.gr
Διαβάστε περισσότερα »"Η ιστορία της Τρίτης και 13"

«Πρωτάκια», τα ευαίσθητα


Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα που θα ισχύουν για όλους τους μαθητές από το πρωί της Δευτέρας, μπορεί να είναι δύσκολη για τα ευαίσθητα «πρωτάκια», που περνάνε για πρώτη φορά την πόρτα του σχολείου ή του παιδικού σταθμού. Είτε λοιπόν πάνε για πρώτη φορά προνήπιο ή νήπιο θα χρειαστούν τον χρόνο τους.
.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε εσείς είναι:

• Μέχρι να ξεκινήσει το σχολείο να τους μιλάτε για το πόσο όμορφο θα είναι σε αυτό το καινούριο μέρος αλλά και πόσα παιδάκια θα είναι εκεί για να παίξει.

• Επενδύστε σε ένα βιβλίο που περιγράφει τις πρώτες μέρες στο σχολείο, ή εάν ήδη αντιδρά το παιδί βρείτε μια ιστορία που μιλάει για παρόμοιο θέμα. Τα παιδιά συχνά επηρεάζονται από τους ήρωες των βιβλίων και ταυτίζονται καλύτερα.

• Όταν φτάσει η μεγάλη μέρα φροντίστε να βάλετε στην τσάντα του το αγαπημένο του πανάκι ή παιχνίδι ώστε να νιώσει ότι υπάρχει κάτι οικείο γύρω του, την ώρα που θα αρχίσει να αγχώνεται.

• Αντιμετωπίστε το κλάμα του με ψυχραιμία. Κάποιες φορές είναι πιο δύσκολο για τον γονιό να αποχωριστεί το παιδί παρά το αντίθετο. Τις πρώτες μέρες θα πρέπει να έχετε άδεια από την δουλειά γιατί θα χρειαστεί να είσαστε κοντά εάν χρειαστεί να πάρετε νωρίτερα το παιδί.

• Μιλήστε με την δασκάλα / τον δάσκαλο για τα πράγματα που κάνουν στην τάξη για να τα επαναλάβετε μαζί του στο σπίτι έτσι θα μπορεί να συμμετέχει πιο εύκολα.

• Το κυριότερο, εξοπλιστείτε με υπομονή και κατανόηση γιατί η δική σας στάση θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ένταξη του παιδιού στο νέο περιβάλλον.

Καλή, πρώτη, σχολική χρονιά!

Διαβάστε περισσότερα »"«Πρωτάκια», τα ευαίσθητα"

Η Ιστορία του Περιπτέρου

Ομόνοια, Λυκαβηττός, Ακρόπολη, Ολύμπιειο, Οδός Ερμού, Φανάρι του Διογένη, Οδός Πλουτάρχου, Πύλη του Ανδριανού, Παρθενώνας, Ζάππειο.

Μια Αθήνα η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα έχει αρχίσει να αποκτά μια νέα εικόνα με ετερόκλητα όμως χαρακτηριστικά.Παρότι πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους, ο πληθυσμός της στα 1900 δεν ξεπερνά τις 200.000 κατοίκους και η συνολική της έκταση έφτανε μόλις στα 20.000 στρέμματα.

Παρ’ όλα αυτά όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται από τον Karl Beedeker στον πιο παλιό τουριστικό οδηγό που κυκλοφόρησε για την Ελλάδα, τον «οδηγό του ταξιδιώτη»,το 1883 στην Λειψία,«Τίποτε σε αυτή την χώρα δεν έχει χάσει την φρεσκάδα του και την αγνότητα του».
Η έκδοση του οδηγού το 1910 στα γαλλικά προτείνει τέσσερις βόλτες-διαδρομές στην Αθήνα της εποχής. Από τα Βασιλικά ανάκτορα, στη νότια πλευρά της Ακρόπολης.Ο δεύτερος περίπατος είναι η πλήρης ξενάγηση στην Ακρόπολη. Ο τρίτος περίπατος μας ταξιδεύει στα Βασιλικά Ανάκτορα και το Θησείο. Ο τέταρτος περίπατος μας δίνει την εικόνα της νέας εποχής, με τις νεόδμητες συνοικίες: Πλατεία Συντάγματος, το Παλάτι, τα Ανάκτορα, το καινούργιο κόσμημα της Αθήνας τον Βασιλικό Κήπο και φυσικά την Λεωφόρο Βασιλλίσης Αμαλίας.

Ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα στοιχεία της Αθήνας της νέας εποχής (αρχές του20ου αιώνα) δεν είναι άλλο, από τα πανέμορφα αρχοντικά που συναντάμε κατά μήκος του άξονα της Λεωφόρου Κηφισίας (σημερινή Β. Σοφίας). Ξεκινώντας από την κάτω πλευρά, της Πλατείας Συντάγματος, βρίσκουμε τα αρχοντικά του Καλλιγά, του Βούρου, του Σκουλούδη, του Στουρνάρη, του Χαροκόπου, του Εμπειρίκου, του Σταθάτου.


Νεόκτιστα νεοκλασικά μέγαρα πλουσίων ομογενών από την Κωνσταντινούπολη, την Αίγυπτο, το Λονδίνο, που έδιναν στην Αθήνα εικόνα και όψη σύγχρονης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.
Εκεί κάπου μπαίνει εμβόλιμα στην οικονομική, ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας και το περίπτερο. Μια προέκταση της εμπορικής δραστηριότητας της εποχής, με χαμηλές προοπτικές και δυνατότητες για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον.
Η ιστορία του περιπτέρου στην Ελλάδα αποτελεί ένα κομμάτι και μια προέκταση της καθημερινότητας των Ελλήνων εδώ και περίπου έναν αιώνα.
Με το πέρασμα των χρόνων τα περίπτερα έγιναν θεσμός. Ένας θεσμός που συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για την Ελλάδα, «φωτίζοντας» του δρόμους της πόλης, και του χωριού σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας. Ένας πραγματικός ΦΑΡΟΣ.
Στις αρχές του 20ου αιώνα τα πρώτα περίπτερα έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα, ως ελάχιστη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες και τους ανάπηρους των συνεχιζόμενων πολέμων στους οποίους συμμετείχε, η Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα περίπτερα εμφανίστηκαν, μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897 με την Τουρκία, σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο έκανε την εμφάνισή του στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911.
Ένα μικρό πρόχειρα κατασκευασμένο ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα, προσπαθούσε να καλύψει τις ελάχιστες οικονομικές ανάγκες της εποχής και να δώσει μια ανάσα σε ανθρώπους που είχαν δώσει σημαντικό κομμάτι της ζωής τους για την Ελλάδα.
Ο γνωστός χρονογράφος και ποιητής των αρχών του 20ου αιώνα Σωτήρης Σκίπης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠΤ στις 20 Οκτωβρίου 1919 γράφει για τα πρώτα περίπτερα που έκανα την εμφάνισή τους στην Αθήνα: «Άξιος συγχαρητηρίων έγινε ο κ. Δήμαρχος ο οποίος αποφάσισε την ανέγερσιν πολλών περιπτέρων εις τας Αθήνας, τα οποία θα εκχωρήσει εις τους τραυματίας του πολέμου, η εις μέλη οικογενειών φονευθέντων πολεμιστών».
«Δεν φαντάζεται κανείς πόσα καλά θα προκύψουν αμέσως-αμέσως, εκ της ανεγέρσεως των περιπτέρων. Τα περίπτερα θα είναι ένας στολισμός της πόλεως, θα εξυπηρετηθούν δι’ αυτών και θα εύρουν πόρον ζωής πλειστοί ανάπηροι των δύο πολέμων. Θα εξαπλωθή δια του μέσου τούτου το ελληνικόν έντυπον, είτε εφημερίς, είτε περιοδικόν, είτε φυλλάδιον, είτε βιβλίο. Και θα γίνουν αίτια όπως οι μεγάλαι επαρχιακαί μας πόλεις θα κουνηθούν λιγάκι και θα μιμηθούν λιγάκι των πρωτεύουσαν».
Μια άκρως γλαφυρή αναπαράσταση του ρόλου του περιπτέρου στην Ελλάδα των επόμενων 90 χρόνων. Το 1922 και πιο συγκεκριμένα τον Σεπτέμβρη το Υπουργείο Περιθάλψεως κατέθεσε νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο οι Νόμοι 254 και 1960, οι οποίοι αναφέρονται στα ήδη ανεγερθέντα περίπτερα, αλλά και σε αυτά που πρόκειται να αναγερθούν στο μέλλον, θα παραχωρούνται προς αποκλειστική χρήση στην «Πανελλήνιον Ένωσιν Τραυματιών Πολέμου 1912-1921».
Η Ένωση θα είναι ο μοναδικός επίσημος φορέας που θα έχει προηγούμενη έγκριση του Υπουργείου Συγκοινωνιών, το οποίο θα καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των περιπτέρων που αναμένεται να ανεγερθούν.
Η παραχώρηση περιπτέρου σύμφωνα με το νομοσχέδιο είναι προσωπική και μόνο υπόθεση, δεν επιτρέπεται να πωληθεί, να μεταβιβαστεί, να μπει σε καθεστώς υποθήκης και να υπομισθωθεί. Επίσης επιτρέπεται συνεταιρισμός μόνο μεταξύ δύο εταίρων, μόνο με την άδεια του Υπουργού Συγκοινωνιών.
Σε περίπτωση θανάτου του κατόχου η χρήση και εκμετάλλευση του περιπτέρου, μεταβιβάζεται αυτόματα στην γυναίκα και τα παιδιά του αναπήρου-τραυματία και αυτό μόνο για μια πενταετία, και αργότερα περιέρχεται και πάλι στον έλεγχο της Ένωσης.
Το ποσό μισθώσεως ξεκινούσε από τις 20 δραχμές, και έφτανε μέχρι τις 250 δραχμές. Τα όποια χρήματα θα εισπραχθούν, θα διατεθούν υπέρ της δημιουργίας ειδικού Ταμείου προικοδοτήσεως θυγατέρων και τραυματιών πολέμου.
Τεκμηριωμένες πληροφορίες για τα προϊόντα που είχαμε τα πρώτα χρόνια στο περίπτερο μέχρι τις αρχές του Μεσοπολέμου, και τα τέλη της δεκαετίας του 1940 δεν υπάρχουν. Το μόνο που είναι σίγουρο πως στο περίπτερο υπήρχαν οι εφημερίδες, τα χύμα τσιγάρα και κάποια υποτυπώδη ζαχαρώδη προϊόντα.
Οι εφημερίδες την εποχή εκείνη ήταν το βασικό και ίσως το μοναδικό μέσω ενημέρωσης, σε μια Ελλάδα, η οποία συνεχώς συνταρασσόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Οι οποίες εξελίξεις συνέβαιναν καθημερινά γίνονταν γνωστές μέσα από τις εκδόσεις των εφημερίδων. Γεγονότα μεγάλης ιστορικής σημασίας, αλλά και γεγονότα ουσιαστικά για την πορεία και την εξέλιξη της χώρας, τα μάθαινε ο κόσμος μέσα από τις εφημερίδες. Σε πολλές περιπτώσεις και γεγονότα ιστορικής σημασίας, οι εφημερίδες τυπώνονταν τρεις και τέσσερις φορές για να ενημερώσουν τους Έλληνες ανά την επικράτεια.
Σημαντικός ο ρόλος του περιπτέρου και σε αυτή την περίπτωση. Η ανάρτηση των εφημερίδων στις προθήκες των περιπτέρων, αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για την καθημερινότητα των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων σε εποχές κρίσιμες για την πορεία και την ανάπτυξη της Ελλάδας.
Το προϊόν όμως που στήριξε το περίπτερο για αρκετές δεκαετίες, ακόμη σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και σήμερα, δεν ήταν άλλο από τα τσιγάρα. Σε μια αρκετά δύσκολη οικονομικά εποχή και συγκυρία για την Ελλάδα, τα περίπτερα διέθεταν τα χύμα τσιγάρα. Ο καθένας που ήθελε να καπνίσει ένα τσιγάρο πήγαινε στο περίπτερο, άφηνε μερικές δραχμούλες και αγόραζε όσα τσιγάρα του επέτρεπε το βαλάντιο του.
Τα πρώτα ζαχαρώδη και αναψυκτικά άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση του στα περίπτερα στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες προφορικές μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε, αυτό συνέβη περισσότερο στα περίπτερα του Πειραιά και λιγότερα στα περίπτερα της Αθήνας, όταν μπήκαν τα πρώτα ψυγεία με πάγο.
Έτσι, με αυτό τον τρόπο δόθηκε η δυνατότητα στις εγχώριες εταιρίες παραγωγής αναψυκτικών (ΗΒΗ) να διαθέσουν στα περίπτερα της εποχής τα προϊόντα τους. Μάλιστα είναι σημαντικό να τονίσουμε πως τα πρώτα ψυγεία με πάγο χρησιμοποιήθηκαν και ως αποθηκευτικοί χώροι για τα τσιγάρα, λόγω κυρίως της υψηλής θερμοκρασίας τους.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται τις λεμονάδες και τις γκαζόζες της ΗΒΗ, που έδωσαν μια άλλη νότα δροσιάς και ξεκούρασης στους διψασμένους Αθηναίους.
Τα πρώτα ζαχαρώδη προϊόντα προέρχονταν κατά κύριο λόγο από την εταιρία ΙΟΝ Οι τσίχλες της εταιρίας δημιούργησαν μια νέα αγοραστική ομάδα για το σημείο του περιπτέρου και νέες καταναλωτικές συνήθειες για τα δεδομένα της εποχής.
Τα φυλλαράκια τσίχλας με γεύση δυόσμου, κανέλλας, μέντας και Tutti Frutti, αποτέλεσαν τα πρώτα δείγματα τσίχλας που μπήκαν στα περίπτερα. «ΝΕΑ σε εμφάνιση, ΝΕΑ σε ποιότητα, με ΝΕΑ πλεονεκτήματα, για ΝΕΕΣ ικανοποιήσεις. ΟΙ ΤΣΙΧΛΕΣ ΙΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙ!». Δείγμα από την διαφημιστική καμπάνια της εταιρίας για το προϊόν, που αναμφίβολα δημιουργεί εντύπωση.
Οι πρώτες σοκολάτες γάλακτος της εταιρίας, δημιούργησαν μια νέα εικόνα για το σημείο του περιπτέρου.«Είναι σαν να τρώτε για πρώτη φορά σοκολάτα γάλακτος. Ξεχωρίζει από τις άλλες γιατί, χάρις στην ειδική επεξεργασία που εφαρμόζει η ΙΟΝ διατηρεί ακέραιο το φυσικό της χρώμα και τα θρεπτικά συστατικά της. Απολαμβάνετε κάθε κομμάτι της και είναι σαν να τρώτε για πρώτη φορά». Έτερο δείγμα διαφημιστικής προβολής για το συγκεκριμένο προϊόν με έντονα τα χαρακτηριστικά και τα μηνύματα των αρχών του σύγχρονου marketing.


Τα επόμενα χρόνια το περίπτερο άρχισε να αποκτά σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης να διευρύνει την γκάμα των προϊόντων του, και τις διαστάσεις για τον χώρο που καταλαμβάνει με σημαντικές όμως αποκλίσεις από περιοχή σε περιοχή της χώρας, και από Δήμο σε Δήμο της Αθήνας.
Το τελευταίο σημαντικό επίτευγμα των ανθρώπων του κλάδου με την νομιμοποίηση πώλησης γαλακτοκομικών προϊόντων (πλην τυροκομικών) σάντουιτς και φρουτοσαλάτας, αναμένεται να δώσει μια νέα ώθηση στην εμπορική πορεία του κλάδου, σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή για τον χώρο του εμπορίου και ειδικότερα του λιανεμπορίου.
Το περίπτερο αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς για την Ελλάδα από τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα μέχρι και σήμερα. Με σημαντική συνεισφορά σε τομείς-κλειδιά της εγχώριας οικονομίας, όπως η ποσοστιαία συμμετοχή του στο ΑΕΠ, η κάλυψη θέσεων εργασίας ακόμη και σε συμπληρωματικούς, με τον κλάδο τομείς, είναι ένας επαγγελματικός κλάδος που η Πολιτεία πρέπει να προσέξει σημαντικά και με ποικίλους τρόπους.
Για να διατηρηθούν ζωντανοί οι δεσμοί και εικόνες με μια εποχή της σύγχρονης Ελλάδας η οποία είναι γεμάτη με ιστορικές μνήμες και εικόνες απείρου κάλλους.

Διαβάστε περισσότερα »"Η Ιστορία του Περιπτέρου"

Τούρκικες λέξεις στην Ελληνική γλώσσα!!

Άρα μιλάμε και Τούρκικα.....

Καθημερινά χρησιμοποιούμε ένα σωρό λέξεις οι οποίες είναι Τουρκικές και όμως δεν γνωρίζουμε την προέλευση τους και την αντίστοιχη ελληνική έννοια.
Εδώ θα σας δώσω μερικές από αυτές για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ.


ΑΛΑΝΙ (αλήτης),
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),
ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
ΚΑΙΚΙ (βάρκα),
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ(ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).


http://himaira.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα »"Τούρκικες λέξεις στην Ελληνική γλώσσα!!"