ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ :

Σκοπός του Συλλόγου

Η φωτογραφία μου
Παράδοση είναι ...τo μελωδικό νανούρισμα της μάνας, οι θρύλοι του παππού ,τα κάλαντα, τα χελιδονίσματα, οι μαντινάδες,τα έθιμα ,οι χοροί και οι σκοποί που μας συντρόφευαν σε κάθε χαρά ,οι ενδυμασίες ,τα κεντήματα ,τα δίστιχα, τα παιχνίδια και όσα άλλα είναι μέρος της ζωής του τόπου μας. Κρατήστε περήφανα στις καρδιές σας ,αλώβητο αυτό το θησαυρό και παραδώστε τον στις επόμενες γενιές! Έτσι θα ακούμε τους παλμούς του τόπου μας ολοζώντανα και δεν θα σβήσει τίποτε στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης! Η επίσημη ίδρυση του συλλόγου μας ως ανεξάρτητο σωματείο έγινε το 1998 με κύριο σκοπό και στόχο τη διατήρηση και τη διάδοση των χορών, των τραγουδιών και των παραδόσεων της Κέρκυρας και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς επίσης και την προσέγγιση της νεολαίας απομακρύνοντάς την από τους κινδύνους της εποχής μας.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ


«Ο δάσκαλος, λέει ο Χρυσόστομος, πρέπει να διαθέτει απέραντο σεβασμό για την προσωπικότητα του παιδιού...»

ΟΜΙΛΙΑ της Εκπαιδευτικού Νίκα –Μάνου Αικατερίνης

Τιμούμε σήμερα τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Ασυμβίβαστες προσωπικότητες οι Τρεις Ιεράρχες,
δεν ταυτίστηκαν ποτέ με την αδικία για να επιβιώσουν
και να κρατήσουν τη θέση τους.
Η γιορτή αυτή ξεκίνησε ως γιορτή της εκκλησίας, όταν ο Ιωάννης Μαυρόπους, Επίσκοπος Ευχαϊτων της Μ. Ασίας, συνέταξε ακολουθία τον 11ο αιώνα με σκοπό να τιμηθούν και οι τρεις μαζί μεγάλοι άνδρες, ως κήρυκες του μυστηρίου της Αγ. Τριάδος. Δεν ξεκίνησε ως γιορτή της παιδείας.
Πώς όμως μια γιορτή καθαρά εκκλησιαστική καθιερώθηκε στην Ελλάδα ως γιορτή ταυτόχρονα των γραμμάτων, της γνώσης, της πνευματικής καλλιέργειας;
Ποιο είναι αυτό το ιδιαίτερο στοιχείο που νοηματοδοτεί τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία; Πώς πραγματώνεται μέσα στην ιστορία η συμπόρευση αυτή στα πρόσωπα των Τριών Μεγάλων Ιεραρχών;
Κατά τη διάρκεια των νεοτέρων Βυζαντινών χρόνων και ιδιαίτερα της Τουρκοκρατίας, επικράτησε η γιορτή ως γιορτή των γραμμάτων, διότι οι τρεις αυτοί άνδρες, υπήρξαν από τη μια μεριά με τη ζωή τους και τη δράση τους εκφραστές της γνήσιας Ευαγγελικής αλήθειας και ενσάρκωναν την παράδοση όλων των Αγίων και από την άλλη υπήρξαν γνώστες, εντρυφητές και συνεχιστές των ελληνικών γραμμάτων
Είχαν όπως συνήθιζε να λέει ο Μακρυγιάννης και τα δύο πόδια γερά, είχαν δηλαδή πληρότητα παιδείας και πληρότητα αγιοπνευματικής παραδόσεως. 
Ο Μακρυγιάννης, συνειδητοποιούσε το δυναμισμό αυτής της ενότητας, που σήμερα, αποξενωμένοι από τις ρίζες και τις πηγές μας, ηχεί σε μας τους Νεοέλληνες ως διάσταση και διάσπαση. Ζούσε την υπέρβαση της ελληνικής αρχαιότητας και συγχρόνως την συνέχειά της μέσα στην ορθοδοξία των Αγίων Πατέρων, βλέποντας στην πορεία αυτή να εξασφαλίζεται η συνέχεια του Γένους μας, αφού όταν μιλάμε για ταυτότητα , για συνείδηση, όλα αυτά εξαρτώνται από το νόημα που λαμβάνει η παιδεία μας.
Το 1826, ο Άγγλος ευγενής Δημήτριος Φρειδερίκος Γκίλφορντ, βαπτισμένος Ορθόδοξος από το 1791, ιδρυτής της Ιονίου Ακαδημίας, του Α΄ Ελληνικού Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα , καθιέρωσε μαζί με τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τυπάλδο, τον μετέπειτα ιδρυτή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης , από κοινού, τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών, ως γιορτή της Ελληνικής και Επτανησιακής παιδείας. Ο Γκίλφορντ, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Καθηγητής της Οξφόρδης π. Κάλλιστος Γουέρ δεν τεμάχισε τον Ελληνισμό, δεν ανακήρυξε προστάτες των γραμμάτων κάποιους αρχαίους φιλοσόφους, που θα μπορούσε να το κάνει ως ξένος, αλλά θέλησε να γνωρίσει τον Ελληνισμό στην συνέχεια του, σ’ όλη την ιστορική του πορεία , τον Ελληνισμό του μέλλοντος, αυτόν που διασώθηκε χάρη στην ορθοδοξία , αφού οι μεγάλοι Πατέρες, ήταν αυτοί που προήγαν τη γλώσσα, δημιούργησαν γραμματεία εφάμιλλη της Αρχαίας Ελληνικής και πέρασαν στα συγγράμματά τους τα αγαθά της ελληνικής παιδείας αφού την αποκάθαραν από την κατάπτωση της θρησκευτικής και ηθικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων, όπως φαίνεται αυτό σαφώς στο γνωστό Λόγο του Μ. Βασιλείου « Προς τους νέους».
Οι Άγιοι κινούνται προς τα εμπρός, δεν λειτουργούν ισοπεδωτικά, προσλαμβάνουν από τον Ελληνισμό τη ζήτηση της αλήθειας στην κοινωνία, στο δίκαιο, στην τέχνη, σ’ όλες τις μορφές της ζωής και αφομοιώνουν το κάθε τι δημιουργικά, παρουσιάζοντας μέσα από αυτά το περιεχόμενο της Θείας Αποκάλυψης.
Το 1842-43 το πανεπιστήμιο των Αθηνών μιμούμενο το παράδειγμα του Γκίλφορντ, καθιέρωσε για το ελεύθερο πια Ελληνικό κράτος τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών ως γιορτή της παιδείας.
Η ζήτηση λοιπόν της αλήθειας της ελληνικής φιλοσοφίας, έρχεται να απαντηθεί από το Χριστιανισμό και να λάβει ιστορική σάρκα με τη θεανθρώπινη αποκάλυψη
Έτσι πραγματοποιείται η σύζευξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, που λαμβάνει πια οικουμενικές διαστάσεις στην χωρίς σύνορα αυτοκρατορία που προσέλαβε και οικειοποιήθηκε την αλήθεια χάρη στις μεγάλες μορφές των Αγ. Πατέρων που ενσαρκώνουν και μεταδίδουν τη νέα πραγματικότητα. 
Μέσα σ’ αυτήν τη ενότητα κινείται η παιδεία που μας παρέδωσαν οι τρεις ιεράρχες.
Ποια είναι λοιπόν τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν; Η παιδεία, λέει ο Μ. Βασίλειος, πρέπει να εξυπηρετεί τον προορισμό του ανθρώπου. Η παιδεία που μορφώνει τον όλον άνθρωπο, που διακρατεί την ιδιοπροσωπεία και την ιδιαιτερότητά μας είναι αυτή που αντλεί το περιεχόμενό της, από την βεβαιότητα της παρουσίας του Θεανθρώπου στη γη και από τη δυνατότητα του ανθρώπου να προσλάβει μέσα από την ελευθερία του το Θεό και να γίνει δεκτικός της χάριτός του.
Κινείται και αναπτύσσεται μέσα σ’ αυτήν τη δυαδική σχέση ζωής που εξισορροπεί τις φυσικές δυνάμεις του ανθρώπου και τον αναγάγει στο άκτιστο. Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ταυτότητας του ελληνορθόδοξου Ρωμιού. Η παιδεία των Τριών Ιεραρχών δεν είναι λοιπόν ανθρωπιστική αλλά συνιστά υπέρβαση του ανθρωπισμού. Το αρχέτυπο δεν είναι σύμφωνα με τους μεγάλους δασκάλους ο καλός και ηθικός άνθρωπος που όσο τέλειος και αν είναι δεν μπορεί από μόνος του να υπερβεί τα τραγικά αδιέξοδα της φύσεώς του, αλλά ο κατά χάριν Θεάνθρωπος που μεταμορφώνεται συνεχώς από δόξα σε δόξα μιμούμενος «εν πάσι» τον κατά φύσιν Θεό που συγκαταβαίνει και γίνεται άνθρωπος «καθ`ημέραν» στη γη, για να μπορεί ο άνθρωπος να γίνει Θεός. 
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό γνώρισμα της παιδείας τους είναι ότι καλλιεργεί το αυτοσυναίσθημα , την ορθή γνώση του εαυτού μας. «Μικρός ειμί και μέγας», έγραφε ο Ελύτης, «ταπεινός και υψηλός, θνητός και αθάνατος, επίγειος και ουράνιος». Οι λόγοι αυτοί που φαινομενικά δείχνουν αντίθεση , εναρμονίζονται και γίνεται σύνθεση μέσα στην παιδεία των Τριών Ιεραρχών, ως έκφραση και συνειδητοποίηση από τη μια μεριά της ασημαντότητας και μικρότητας που πρέπει να αισθάνεται ο άνθρωπος λόγω της φθαρτότητας και θνητότητάς του και από την άλλη ως πεποίθηση ότι μπορεί να γίνει μέγας, ταμείο αγιότητας. Αυτή είναι η αυτοσυνειδησία που μας κληροδότησαν οι Τρεις Ιεράρχες. 
Η παιδεία τους είναι ακόμη, ένα είδος ποιμαντικής αγωγής. 
Ο δάσκαλος είναι ποιμένας, κατευθύνει, οδηγεί, μεταδίδει ζωή, όχι μόνο γνώσεις. Έτσι παραδίδει μια σκυτάλη στους μαθητές του. Η παιδεία μας δεν είναι “ξηρή πολυμάθεια”, αλλά κατά τον Βασίλειο, «ανατροφή μετ’ ευλαβείας και μετάληψις αγιότητος». 
Πέρασαν δεκαεφτά περίπου αιώνες στην Ιστορία της ανθρωπότητας για να φτάσει η σύγχρονη Παιδαγωγική επιστήμη να προσεγγίσει τις βασικές βιωματικές αρχές πάνω στις οποίες θεμελίωσαν οι Τρεις Ιεράρχες τα παιδαγωγικά τους αξιώματα.
Ο δάσκαλος, λέει ο Χρυσόστομος, πρέπει να διαθέτει απέραντο σεβασμό για την προσωπικότητα του παιδιού και όπως οι δάσκαλοι της κιθάρας, αφού πιάσουν τα δάχτυλα των μαθητών τους τα πλησιάζουν με ηρεμία στις χορδές και τα διδάσκουν να χτυπούν με προσοχή, το ίδιο ακριβώς πρέπει να κάνουν και οι παιδαγωγοί, σ’ όλες τις ηλικίες. Τα τελευταία διδάγματα της Παιδαγωγικής που αναφέρονται στην ποσότητα της ύλης και την αφομοίωσή της από τους μαθητές, δεν είναι ασφαλώς καθόλου καινούργια. Αυτό φαίνεται σαφέστατα στα κείμενα του Γρηγορίου, ο οποίος χρησιμοποιώντας εικόνες από την γεωργική ζωή, λέει πως δεν είναι ωφελιμότερη η ραγδαία βροχή από την ήρεμη, γιατί εκείνη παρασύρει το έδαφος ενώ αυτή μπαίνει βαθιά και το κάνει γόνιμο. Η διδασκαλία στην τάξη λέει ο Βασίλειος, πρέπει να γίνεται ευχάριστα γιατί μόνο τότε η γνώση παραμένει μόνιμη. Για αυτό και τα μαθητικά βιβλία θα πρέπει να είναι σαφή και επαγωγικά. Κατά τον Γρηγόριο το να επιχειρεί κανείς να εκπαιδεύει άλλους προτού ο ίδιος εκπαιδευτεί ικανοποιητικά είναι τολμηρό και ανόητο. Ή να μη διδάσκεις ή να διδάσκεις με το παράδειγμά σου τονίζει, διαφορετικά ότι κτίζεις με το δεξί, το γκρεμίζεις με το αριστερό. Το να φιλοσοφεί κανείς μόνο με τους λόγους, είναι χαρακτηριστικό του υποκριτή και όχι του δασκάλου.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του αληθινού δασκάλου, είναι να δείχνει στους μαθητές του πατρική αγάπη και στοργή, που να ξεπερνά πολλές φορές κι αυτή των φυσικών τους γονιών.
Σε τελική ανάλυση η παιδεία των Τριών Ιεραρχών είναι ένα έργο ανόρθωσης του όλου ανθρώπου ως προσώπου. Μέσα από την αξία του προσώπου πηγάζει ο κοινοτισμός που αποτελεί αίτημα της σύγχρονης εποχής μας. Ο Μ. Βασίλειος πριν δεκαεφτά αιώνες περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο τη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα και τα λόγια του αποκτούν προφητική σημασία.«Γεγεννήμεθα καθάπερ η ψάμμος, διηρημένοι, ού συνημμένοι αλλήλοις». Έχουμε φτάσει δηλαδή εξαιτίας της ατομικότητας μας να είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας, όπως η άμμος, φαίνεται από μακριά σαν κάτι ενιαίο, αλλά από κοντά είναι κόκκοι διηρημένοι. Λείπει η κατακόρυφη κίνηση κοινωνίας με το Θεό από όπου αντλείται η οριζόντια, με τον κάθε άνθρωπο. Αυτή είναι η παιδεία μας, η παράδοση των Τριών Ιεραρχών. Από την Ενορία, που είναι η σύναξη γύρω από την Αγία Τράπεζα όπου πραγματώνεται το μυστήριο της ζωής και της ενώσεως των πιστών με τον Έναν και μεταξύ τους, στην ευρύτερη ενορία που είναι η οικογένεια, το σχολείο, η κοινότητα. Αυτή η παράδοση θα συνεχιστεί ακόμη και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μόνο κατά τον 19ο αιώνα θα επιχειρηθεί το ξεθεμελίωμα της από τους απεσταλμένους δυτικούς που στάλθηκαν να αναμορφώσουν τα σχολεία μας.
Ο Γ. Τυπάλδος – Ιακωβάτος ομολογεί με πικρία πως «μήτε εικόνες μήτε σταυρό αφήνουν στα σχολεία μας». Και ο Μακρυγιάννης αγανακτεί με τις ύπουλες επεμβάσεις τους στα ιερά και όσια της φυλής μας και με πολύ πόνο γράφει στα Απομνημονεύματά του: « Όλοι οι προκομμένοι άνδρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, … και οι επίλοιποι πατέρες, κόπιαζαν και βασανίζονταν μέρα και νύχτα μ’ αρετή και λικρίνειαν να φωτίσουνε την ανθρωπότη, νάχη αρετή και φώτα , γενναιότητα και πατριωτισμό. Κάνουν και οι μαθητές τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβή τους εις τους απογόνους τους εμάς, γύμναση της κακίας και παραλυσίας… Τέτοια αρετή έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν. Το παιδί όταν γεννιέται δεν γεννιέται με γνώση. Οι προκομμένοι άνθρωποι το αναστήνουν και το προκόβουν».
Η παιδεία μας υπέστη μεγάλο πλήγμα που το πλήρωσε ακριβά ολόκληρος ο νεοελληνικός πολιτισμός όπως εκτιμά σήμερα η αμερόληπτη ιστορική επιστήμη. 
Αναγνωρίζει, πως η παιδεία των Τριών Ιεραρχών δεν είναι απόκοσμη ή φιλόκοσμη, αλλά μια προσπάθεια ορθής γνώσης, θέασης και εκτίμησης του κόσμου. Κινείται στο παρόν μεταμορφώνοντας συνεχώς τον άνθρωπο και προσβλέπει στα έσχατα, όχι σαν μια παθητική αναμονή ενός ιδεατού κόσμου, αλλά ως φυσική κατάληξη και « πλήρωση » της συνεχούς επί γης μεταμόρφωσής του. Δεν είναι σκοταδιστική, δεν κάνει διάκριση μεταξύ υλικών και πνευματικών, ανοίγεται σ’ όλους τους τομείς, όλος ο άνθρωπος και όλη η ζωή γίνεται δεκτή, εφόσον μπορεί να ενταχθεί στην καινή πραγματικότητα του Χριστού, στη νέα λυτρωτική πορεία . Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης στέρησε από τους χριστιανούς τη δυνατότητα να μαθαίνουν Ελληνικά, για να πάψει η συνέχεια της Ελληνικής παιδείας, ο Γρηγόριος Θεολόγος, έγραψε στην Ομηρική διάλεκτο ποιήματα για να διατηρηθεί η συνέχεια της ελληνικής γλώσσας . 
Ο Μ. Βασίλειος υπήρξε κάτοχος όλων των επιστημών της εποχής του, όπως ομολογεί ο Έρασμος της Αναγέννησης , υπήρξε ανώτερος του Αριστοτέλη. Κουβαλούσε τον Ελληνισμό στη σάρκα του. Δεν τον βρήκε και τον κατέστρεψε, όπως συνέβηκε στη δύση, όπου κατά τα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα από τον 6ο –11ο αιώνα καταργήθηκαν στην Γαλλία και στην Ισπανία τα γράμματα και μόλις στον 13ο – 14ο αιώνα γνώρισαν τον Αριστοτέλη και τον Όμηρο. 
Διαβάζοντας κάποτε ο μεγάλος εθνικός ρήτορας Λιβάνιος επιστολή που του έστειλε ο Μ. Βασίλειος, ενώ βρισκόταν μεταξύ φίλων και μαθητών του , φώναξε «νενικήμεθα», εντυπωσιασμένος από την αρτιότητα της επιστολής . Ο ίδιος ο Λιβάνιος, εκφράζει σε άλλη περίπτωση τη λύπη του που κέρδισε ο Χριστιανισμός τον Χρυσόστομο, γιατί διαφορετικά θα τον άφηνε διάδοχό του.
Κάτοχοι λοιπόν όλης της εγκόσμιας σοφίας οι τρεις δάσκαλοι που σήμερα τιμούμε, ανοίχτηκαν άφοβα σ’ όλους τους τομείς , μα αυτή η πολλαπλότητα και πολυμερότητα στην κατάρτισή τους, ιεραρχήθηκε και εντάχθηκε στον αγώνα για τον σκοπό της ζωής. Δεν θεωρήθηκε ποτέ αυτοσκοπός ή αιτία καυχήσεως. Ήταν φυσικό λοιπόν να πηγάσει μέσα από όλο τους το είναι ένα εξαιρετικό ήθος.
Ο Χρυσόστομος, λέει ο Παπαρηγόπουλος , ήταν αγαθότατος, πραότατος , ο πιο επιεικής από τους ανθρώπους, όσες φορές όμως βρισκόταν μπροστά στην πωρωμένη κακία, την αγέρωχη αμαρτία, την οργανωμένη αδικία, την πονηρή υποκρισία, είχε τη δύναμη να μη σιωπά, αλλά να ελέγχει. «Αν ο Θεός σου έδωσε βασιλικό σκήπτρο», γράφει στην αυτοκράτειρα Ευδοξία, «σου το έδωσε για να απονέμει παντού δικαιοσύνη. Χώμα και στάχτη, χόρτος και σκόνη, σκιά και καπνός και όνειρο είναι ο άνθρωπος ακόμα κι αν είναι ισχυρός άρχοντας».Ασυμβίβαστες προσωπικότητες οι Τρεις Ιεράρχες , δεν ταυτίστηκαν ποτέ με την αδικία για να επιβιώσουν και να κρατήσουν τη θέση τους. Γι’ αυτό πλήρωσαν το αγέρωχο φρόνημά τους με πικρίες, εξορίες, διωγμούς. «Μ’ άλλο τίποτα φοβέριξέ με» , είπε ο Βασίλειος στον Έπαρχο Μόδεστο, όταν αρνούμενος να αποδεχθεί την πλάνη του αρειανισμού που άπλωνε τα δίχτυα της παντού, τον φοβέριξε με δήμευση περιουσίας , εξορία, θάνατο. «Αυτά δεν με φοβίζουν». Ο Έπαρχος απορεί. «Κανείς μέχρι τώρα δεν μίλησε με τέτοιο θάρρος μπροστά μου», λέει και ο Βασίλειος που υπήρξε πάντα ταπεινός , στην ιστορική αυτή στιγμή δεν διστάζει να πει. «Γιατί δεν συνάντησες ποτέ σου αληθινό Επίσκοπο. Αλλιώς θα σου μιλούσε με τον ίδιο τρόπο , αφού θα αγωνίζονταν για τόσο υψηλά πράγματα».
Οι Τρεις Ιεράρχες δεν υπήρξαν απλώς ποιμένες, δάσκαλοι ή καθοδηγητές. Πολέμησαν το ψεύδος , όχι από μίσος στους αιρετικούς, αλλά από αγάπη και πόθο για την αλήθεια . Υπήρξαν πρώτα και κύρια άνθρωποι που πόνεσαν βαθιά τον άνθρωπο. Έζησαν έντονα τα ανθρώπινα πράγματα, αλλά ταυτόχρονα βίωσαν έντονα τον Θεό, όχι σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά ως τη μόνη καθημερινή αλήθεια που έδινε νόημα και περιεχόμενο στη ζωή τους. Γι’ αυτό χαρακτηρίζονται Οικουμενικοί, δάσκαλοι όλης της οικουμένης, που πρόσφεραν ελεύθερα και αβίαστα, χωρίς καμία επιβολή, με τρόπο θεοπρεπή, όχι μια ιδέα, αλλά ένα τρόπο ζωής σ’ Ανατολή και Δύση.
Τη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, οι τρεις μεγάλοι δάσκαλοι που τιμούμε, μας δίνουν το μήνυμα, πως μπορούμε να επιβιώσουμε στην χωρίς σύνορα εποχή μας, όπως τυπικά ανάλογη υπήρξε η εποχή των Τριών Ιεραρχών, μιμούμενοι το ήθος, την αγωνιστικότητα τους, τον τρόπο της ζωής τους, συνδεόμενοι με το νήμα που μας δένει μαζί τους. Η σύνδεσή μας με την παράδοση των Τριών Ιεραρχών και άλλων μεγάλων μορφών του Γένους μας αποτελεί ίσως τη μόνη ελπίδα για την διατήρηση της ταυτότητας μας, αλλά και την αναμόρφωση του δυτικού κόσμου, ο οποίος κουρασμένος από τα αδιέξοδα του σύγχρονου πολιτισμού προσβλέπει με πόθο στην Ανατολή, αναζητώντας γνήσιες και αυθεντικές εμπειρίες. 

Βιβλιογραφια
π . Γεώργιος Μεταλληνού : Ομιλία στους Τρεις Ιεράρχες.
π. Γεωργίου Μεταλληνού : Ελληνισμός μετέωρος.
Στυλλιανού Παπαδοπούλου : Η ζωή ενός μεγάλου.
Αγγελικής και Αλέξανδρου Καριώτογλου : Ζωντανό σχολείο. 
Π. Θεοδώρου Ζήση : Φραγκέψαμε.
Μακρυγιάννη : Απομνημονεύματα.

Πηγή: Περίτεχνον
Διαβάστε περισσότερα »"Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ"

ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΙΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΕΞΕΛΕΓΗ ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΙΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ ΣΕ ΣΩΜΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΝΔΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΟΥΛΟΥΡΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΣΗΜΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΤΑΜΙΑΣ
ΚΑΝΤΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕΛΟΣ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΔΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΕΛΟΣ
ΖΕΡΒΟΥ ΜΑΡΙΑ ΜΕΛΟΣ
Διαβάστε περισσότερα »"ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΙΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ"

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟ Δ.Σ.

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ ''ΦΑΕΘΩΝ'' 
ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ
ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ 
ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΟΥ Δ.Σ.
ΤΗ  ΔΙΕΤΙΑ 2013-2014.

Η  ΓΕΝΙΚΗ  ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 
ΘΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ  ΤΗ  ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΓΕΝΑΡΗ 2013
ΚΑΙ ΩΡΑ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 
ΤΟΥ 2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ.

Διαβάστε περισσότερα »"ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟ Δ.Σ. "

Ποιος μιλά σωστά Αθήνα ή Θεσσαλονίκη; Λεμονίτα ή λεμονάδα; Καλαμάκι ή σουβλάκι!!




ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΡΩΩ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΠΙΝΩ ΛΕΜΟΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΤΟΝ ΦΡΑΠΕ ΜΟΥ!!



Πώς το λέτε εσείς εδώ;
Της....Μελίσσα Στοίλη.....

Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζονται οι γαστρονομικές συνήθειες ενός τόπου είναι θελκτικός. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αρχίζουμε τις ειρωνείες και τις προσβολές.
Κάθε φορά που επιστρέφω από τη Θεσσαλονίκη έχω να αντιμετωπίσω τα ίδια κρύα αστεία περί των λεκτικών γαστρονομικών συνηθειών της πόλης. Αναρωτιέμαι πόσες φορές θα ακούσω τα ίδια και τα ίδια για την τυρόπιτα «που εσείς την λέτε μπουγάτσα με τυρί», για το σουβλάκι ή καλαμάκι, για τη φέτα «που τη λέτε τυρί σαν να μην υπάρχουν άλλα τυριά», για τον αρακά και τα μπιζέλια και τα υπόλοιπα παρόμοια. Και βέβαια έχουμε και εκείνο το γνωστό «θα σε κάνω κεφτέδες» που προκαλεί ακράτητα γέλια. Καλά κάνουν και γελάνε.
Και εγώ είμαι υπέρ του γέλιου και του πειράγματος. Μέχρι που κάποια στιγμή διέκρινα πίσω από αυτή τη θυμηδία και μιαν έπαρση του τύπου «εσείς και η άγνοιά σας». Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους ξεκινώντας με το τελευταίο. Οταν καταργήθηκε η δοτική πτώση προέκυψε η ανάγκη να αντικατασταθεί με μιαν άλλη πτώση. Στην Βόρειο Ελλάδα προτίμησαν την αιτιατική ενώ στη νότιο Ελλάδα την γενική. Αντι για τη φράση λοιπόν «τι λέγεις μοι;» αλλού χρησιμοποιούσαν το «τι μου λες;» και αλλού το «τι με λες;». Και οι δυο τύποι είναι σωστοί αν και μεταξύ των φιλολόγων πολλοί θεωρούν σωστότερο τον τύπο που χρησιμοποιείται στην βόρεια Ελλάδα.
Γιατί τότε αυτή η αναμπουμπούλα; Διότι η νότια Ελλάδα έγινε κράτος πριν από τη βόρεια και άρα καθιερώθηκε η σύνταξη με γενική. Και φτάνουμε στο σημαντικότερο. Η φράση «θα σε κάνω κεφτέδες» φαίνεται στους νότιους λανθασμένη; Ας δούμε πως λένε οι κατήγοροι την φράση αυτή στον πληθυντικό: «θα σας κάνω κεφτέδες»! Εδώ δεν φαίνεται να τους ενοχλεί όμως...
Πάμε παρακάτω. Στη μπουγάτσα με τυρί. Η τυρόπιτα δεν είναι μία, έχει διάφορες ονομασίες και αυτές εξαρτώνται από τη διαφορά στη γέμιση, στη ζύμη και στο σχήμα. Στην Κοζάνη την στριφτή τυρόπιτα την λένε κιχί με τυρί. Η κουρού έχει φύλλο που τρίβεται σαν μπισκότο. Αυτές είναι οι πιο γνωστές. Διότι στο βασίλειο της πίτας υπάρχει η μαμαλίγκα που είναι φτιαγμένη με χυλό και φέτα, τα γκιουβρέκια που είναι τετράγωνες διπλωμένες τυρόπιτες από τη Φλώρινα, τα ποντιακά περέκ με τυρί φτιάχνονται με ξερά φύλλα που προϋποθέτουν ιδιαίτερη τεχνική για να φτιαχτούν. Το φύλλο είναι διαφορετικό. Το φύλλο αέρος που χρησιμοποιείται στη μπουγάτσα, προέρχεται από ζυμάρι που ξεκουράζεται για 14 έως 18 ώρες, προκειμένου να μπορεί να απλωθεί σαν σεντόνι απίστευτα λεπτό. Εδώ είναι μια βασική διαφορά της τυρόπιτας του ταψιού από την μπουγάτσα με τυρί.
Και φτάνουμε στο θέμα σουβλάκι ή καλαμάκι. Ενα μικρό επίμηκες ξύλο με αιχμή που έχει γύρω του κομμάτια κρέατος ονομάζεται σουβλάκι. Είναι το υποκοριστικό της λέξης σούβλα. Σε καμιά περίπτωση σουβλάκι δεν σημαίνει «τυλιχτό». Η φράση ένα σουβλάκι με γύρο είναι παράλογη.
Στη λεμονάδα τώρα. Ή στη λεμονίτα. Κάθε αναψυκτικό που προέρχεται από κάποιο φρούτο παίρνει ως πρώτο συνθετικό το όνομα του φρούτου και την κατάληξη -αδα. Αρα λοιπόν, πορτοκάλι+άδα = πορτοκαλάδα (και όχι πορτοκαλίτα), βύσσινο+άδα = βυσσινάδα (και όχι βυσσινίτα). Αλλά όχι λεμονάδα λένε οι αθηναίοι. Θα τη λέμε λεμονίτα. Λεμονάδα θα ονομάζουμε κάποιο άλλο αναψυκτικό, το οποίο στα συστατικά του δεν περιέχει καν λεμόνι. Τρέχα γύρευε...
Εν κατακλείδι, κάθε τόπος έχει τη δική του ντοπιολαλιά και αυτή έχει τη γοητεία του. Δεν θέλω να αποδείξω ότι το σωστό είναι το θεσσαλονικιώτικο. Με ενοχλεί ο σνομπισμός, η υπεροψία, ο ισοπεδωτισμός που έφτασε να μας κάνει να ντρεπόμαστε να πούμε ένα προϊόν του τόπου μας, του όποιου τόπου μας, με την ονομασία του διότι στην πρωτεύουσα θα μας θεωρήσουν χωριάτες.
Διαβάστε περισσότερα »"Ποιος μιλά σωστά Αθήνα ή Θεσσαλονίκη; Λεμονίτα ή λεμονάδα; Καλαμάκι ή σουβλάκι!!"

ΡΑΚΟΜΕΛΟ! Για τις κρύες Νύχτες!!!


Κρύες νύχτες του χειμώνα ωραία παρέα. Τι λέτε για ένα γευστικό αρωματικό, θεραπευτικό ρακόμελο;

Είναι απλό: Βάζουμε σε δύο φλιτζάνια του τσαγιού ρακή, 5 κουταλιές του γλυκού μέλι, 3-4 ξύλα κανέλας,
και καμιά 10αριά γαρυφαλάκια.

Σε χαμηλή φωτιά,και σε αρκετά μεγαλύτερο σκεύος (Προσοχή στη φωτιά,και μεγάλο σκεύος είναι εύφλεκτη η ρακή)
βάζουμε τα υλικά μέσα στο σκεύος και μόλις αρχίσει να ατμίζει το κρατάμε σε σταθερή φωτιά 3-4 λεπτά.

Το σερβίρουμε σε μία γυάλινη κανάτα και το συνοδεύουμε με ωμά μ
ήλα-πορτοκάλια!Καλή παρέα!!!
Διαβάστε περισσότερα »"ΡΑΚΟΜΕΛΟ! Για τις κρύες Νύχτες!!!"

Σαρακατσάνοι, ένα γενναίο και πανάρχαιο Ελληνικό φύλο!!!


Σαρακατσαναίικα κονάκια


Ένα πανάρχαιο πρωτοελληνικό ποιμενικό φύλο (κοινωνία ), οι Σαρακατσιαναίοι, με αρχική κοιτίδα τη κεντρική και νότια οροσειρά της Πίνδου με επίκεντρο τα ’γραφα διασκορπίστηκαν το 18ο αιώνα σε όλη την Ελλάδα. Ως νομάδες κτηνοτρόφοι (σκηνίτες) μετακινούνταν διαρκώς, το καλοκαίρι στα βουνά, στους κάμπους το χειμώνα (χειμαδιά-στράτα-βουνά). Η επικρατέστερη ετυμολογία του ονόματός τους δηλώνει τον ανυπότακτο χαρακτήρα τους κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, από την τουρκική λέξη καρά = μαυροντυμένος..., η απο το σαράι (κατοικία ,σπίτι) και την τουρκική μετοχή κατσιάν =φεύγων (φυγάς, ανυπότακτος... )

Η γλώσσα τους, ελληνική ( αρχαιοελληνική) , απαλλαγμένη από ξένα στοιχεία, παράλληλα με τη διατήρηση της αυθεντικότητας των εθίμων, κανόνων συμπεριφοράς και διαβίωσης αποδεικνύει την πανάρχαια ελληνικότητά τους. Σε αυτά και άλλα πολλά στοιχεία στηρίζεται η διάκριση τους από τους Βλάχους (Βλαχόφωνους Έλληνες), που μιλούσαν εκτός από τα ελληνικά και τα Βλάχικα. Το μόνο κοινό στοιχείο,ήταν το κτηνοτροφικό επάγγελμα ..

Η οικονομική και κοινωνική ζωή των Σαρακατσιάνων ήταν οργανωμένη με ένα είδος συνεταιρισμού το «Τσελιγκάτο», για την καλύτερη παραγωγική συνεργασία και διάθεση των κτηνοτροφικών τους προϊόντων. Ο τσέλιγκας (αρχιποιμένας)-πλούσιος κτηνοτρόφος με πολλά πρόβατα- ήταν ο αρχηγός, επιφορτισμένος με υποχρεώσεις που αφορούσαν τα οικονομικά αλλά και τα κοινωνικά προβλήματα του τσελιγκάτου. Η διαβίωσή τους εξασφαλίζονταν στο «κονάκι», ένα καλύβι φτιαγμένο με σάλωμα. Η Σαρακατσάνικη οικογένεια ήταν πατριαρχική. Αυστηρή πειθαρχία και άγραφοι, απαρασάλευτοι νόμοι όριζαν τη συμπεριφορά του κάθε μέλους της

Η εκπαίδευση τους ήταν στοιχειώδης, λόγω των συνεχών μετακινήσεών τους. Αλλά η πίστη τους στα θρησκευτικά και λατρευτικά έθιμα καθώς και στις παραδόσεις ήταν μεγάλη. Η χαρά και η λύπη ήταν συνυφασμένη με ένα μεγάλο κύκλο εκδηλώσεων και ιεροτελεστιών που τηρούσαν με ευλάβεια. Ο γάμος ήταν ένα πολυδιάστατο κοινωνικό φαινόμενο με ένα κύκλο πράξεων και συμβόλων. Τα τραγούδια τους αποτελούν παρακαταθήκη για τους νεότερους στην προσπάθεια για τη διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας του λαού μας. Οι χοροί τους λεβέντικοι, έχουν την καταγωγή τους στον αρχαίο ελληνικό ρυθμό. Η φλογέρα ήταν το κατεξοχήν μουσικό όργανο του Σαρακατσάνου τσοπάνη. Τα έργα της λαϊκής τέχνης είναι εμπνευσμένα από την καθημερινή ζωή τους και έχουν πρακτική αξία: υπέροχα ξυλόγλυπτα και όμορφα υφαντά. Η χαρακτηριστική σοβαρότητα των σκούρων χρωμάτων στις φορεσιές, τα υπέροχα χρώματα και σχέδια στις μικρές ποδιές από χοντρό μάλλινο ύφασμα, ο ολοκέντητος κόκκινος φλάμπουρας του γάμου με θέματα αυστηρής συμμετρίας ανάμεσα και γύρω από τις τέσσερις γωνίες του σταυρού είναι μερικά από τα στοιχεία της Σαρακατσιάνικης τέχνης.

Η συμβολή των Σαρακατσαναίων στην επανάσταση του 1821 ήταν αποφασιστικής σημασίας. Πολλά είναι τα ονόματα Σαρακατσάνων αρματολών και κλεφτών (Κατσαντώνης, Καραισκάκης. Δίπλας κ.α.) Αλλά και κατά το Μακεδονικό Αγώνα η συμμετοχή τους υπήρξε αμέριστη, επίσης αντιστάθηκαν σε όλους τους κατακτητές...

Από τα μέσα του 20ου αιώνα (1950-60) και μετά οι Σαρακατσάνοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα βουνά, εγκαταστάθηκαν σε πόλεις και χωριά και ασχολούνται με κάθε είδους επαγγέλματα. Όμως οι αρχές τους και οι αξίες της ζωής δεν άλλαξαν Πολιτιστικοί σύλλογοι, λαογραφικά μουσεία, έντυπο υλικό (βιβλία,εφημερίδες και περιοδικά), συνέδρια και ημερίδες, το πανελλήνιο αντάμωμα (στο Περτούλι Τρικάλων την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου) και άλλα τοπικά σε διάφορα μέρη της χώρας που αναβιώνουν σκηνές απο την καθημερινή ζωή των Σαρακατσιαναίων διατηρούν ζωντανή την εθνική και πολιτιστική μνήμη των σύγχρονων Σαρακατσάνων,για να αντισταθούν στην αφομοιωτική και ισοπεδωτική τάση της εποχής μας ...

ΝΙΚΟΣ Γ. ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
καθηγητής
Πρ. πρόεδρος Πανελλ. Σ. Σαρακατσαναίων
Διαβάστε περισσότερα »"Σαρακατσάνοι, ένα γενναίο και πανάρχαιο Ελληνικό φύλο!!!"

ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ 04.01.2013


Ο νέος χρόνος για εμάς όλους, που βρισκόμαστε κοντά στο Χορευτικό Σύλλογο ΦΑΕΘΩΝ,  αρχίζει πάντα με τη καθιερωμένη εναρκτήρια ετήσια γιορτή : το κόψιμο της πίτας μας.
Αυτή η εκδήλωση είναι η ευκαιρία να ανταμωνόμαστε, να παρακολουθούμε τη χορευτική παράσταση από όλα τα τμήματά μας – ειδικά με πολύ αγάπη για τα παιδιά – να τραγουδήσουμε τα κάλαντα και να ανταλλάξουμε ευχές εν' όψει του νέου έτους.
Ιδιαίτερο βάρος στη σημερινή εκδήλωση αποτελεί και φέτος ως θεσμός, η βράβευση των μαθητών του Λυκείου μας και πλέον φοιτητών, που πέτυχαν στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα το 2012, ως αναγνώριση των προσπαθειών που έκαναν και ως ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στο τόπο μας.
Στις μέρες της ένδειας και της γενικότερης μιζέριας που βιώνουμε, οι πολιτιστικοί σύλλογοι αποτελούν γερά στηρίγματα της ελληνικής παράδοσης, γιατί διατηρούν και προβάλλουν το λαϊκό μας πολιτισμό, αλλά και τον μεταβάλλουν από μουσειακό είδος σε ζωντανό οργανισμό. Λένε πως, ένας λαός που έχει ξεχάσει τη παράδοση, είναι σαν τον άνθρωπο που έχει χάσει το μνημονικό του, που έχει πάθει αμνησία. Ακολουθώντας λοιπόν το παραπάνω, ο ΦΑΕΘΩΝ, προσπαθεί συνεχώς να διασώζει και να διαδίδει το πολιτισμό που μας κληρονόμησαν. Όχι όμως με απλή αντιγραφή. Σκοπός μας είναι, πως αυτή η παράδοση  θα συμβάλλει στη προκοπή μας ως άτομα και ως κοινωνία. Δηλαδή, πως τα καλά στοιχεία της παράδοσης, θα αναγνωριστούν και θα εμπεδωθούν σε εμάς, πως θα μπολιαστούν στο σύγχρονο πολιτισμό.
Το 2013 και τα επόμενα χρόνια, εκτός από τη πάντα δυναμική χορευτική μας δράση, δραστηριότητες όπως :
Ø  Η δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου
Ø  Η έκδοση φωτογραφικού λευκώματος με ασπρόμαυρες φωτογραφίες περασμένων δεκαετιών της Λευκίμμης
Ø  Το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, ειδικά με ντοπιολαλιά
Ø  Η αναβίωση ηθών και εθίμων με δρώμενα
Ø  Η δημιουργία συνεταιρισμού με τοπικά προϊόντα
Ø  Η πραγματοποίηση γενικά εκδηλώσεων με διάφορα χάπενιγκς
που ξεφεύγουν βέβαια από τον καθαρά καταστατικό μας σκοπό, αποτελούν στόχους του συλλόγου, γιατί θεωρούμε πως το σωματείο μας όπως και κάθε πολιτιστικό σωματείο, πρέπει να αποτελεί γενικότερα κύτταρο δημιουργίας και ζωντάνιας. Προσδοκάμε και πιστεύουμε, πως τουλάχιστον κάποιοι στόχοι από αυτούς που αναφέρθηκαν πιο πάνω, πάντα και με τη βοήθειά σας, θα ευοδωθούν και θα γίνουν ‘’κτήμα’’ του λευκιμμιώτικου κοινού, δίνοντας ταυτόχρονα δύναμη σε όσους ασχολούνται με το Σύλλογο για να συνεχίζουν. Ας κάνουμε το Χορευτικό Σύλλογο  ΦΑΕΘΩΝ λοιπόν όλοι μαζί, μια διαρκή κινούμενη δύναμη έκφρασης και πολιτισμού.
Πολλά συγχαρητήρια ειδικά στο χοροδιδάσκαλό μας Γιάννη Βλάχο για το υψηλό χορευτικά επίπεδο του Συλλόγου και τη συνεχή φιλόδοξη προσπάθεια που επιχειρεί και στη Μαρία Ζερβού, που από φέτος έχει την επιμέλεια του παιδικού τμήματος, βουτώντας – είναι αλήθεια - λίγο απότομα στα βαθειά νερά. Ακόμα θερμές ευχαριστίες, στα μικρά παιδιά και στους γονείς τους, στους ενήλικους χορευτές, καθώς και σε όλους τους ανθρώπους και τις νοικοκυρές που βρίσκονται πάντα στο πλάι μας όταν το χρειαζόμαστε. Να ξέρετε πως η συμπαράσταση του κόσμου, είναι η καλύτερη αναγνώριση. Φέτος ειδικά, ας είναι χρονιά αλληλεγγύης.
Θα θέλαμε να επεκταθούμε και σε άλλα πράγματα, λιγότερο ευχάριστα και αισιόδοξα. Αλλά γιορτινές μέρες που ‘ναι, ας μη μιλήσουμε για μνημόνια και τις  δύσκολες οικονομικές συνθήκες που ζούμε. Ούτε της μη οικονομικής στήριξης του σωματείου μας από όλους τους θεσμούς. Ούτε για την ανυπαρξία του δικού μας χώρου-στέγης που είναι κομβικό σημείο για την περαιτέρω ανάπτυξη του συλλόγου.
Μόνο ας πούμε :
Σ’ αυτό το μέρος που ‘ρθατε,
Πέτρα να μη ραγίσει,
Και όποιος σήμερα είναι ‘δω,
Χρόνους πολλούς να ζήσει.

Το Δ.Σ. του ΦΑΕΘΟΝΤΑ εύχεται σε όλους σας, τον καινούργιο χρόνο 2013  με Υγεία, Ειρήνη και καλή δύναμη.  

      
ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

 ΕΦΗΒΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΤΜΗΜΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ

Όλοι μαζί οι χορευτές τραγουδούν τα κάλαντα
Διαβάστε περισσότερα »"ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ 04.01.2013"

Ημερομήνια 2013 (ο καιρός το 2013)


ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 2013 
Ο Ιανουάριος ξεκινά με τον ίδιο χειμωνιάτικο καιρό και πολλές εναλλαγές αναμένονται τις αμέσως επόμενες μέρες, με συχνές βροχές και καταιγίδες, αλλά και ενδιάμεσα διαστήματα με βελτίωση.
Πιο έντονα φαινόμενα θα έχουμε από τις 5 του μήνα μέχρι και τις 9, με θυελλώδεις ανέμους. (υπάρχει δε πιθανότητα για χιονιά αυτό το διάστημα αν υπερισχύσει βόρειο ρεύμα στη περιοχή, αλλιώς έντονες βροχοπτώσεις κατά διαστήματα) .
Βελτίωση εν συνεχεία του καιρού και μέχρι τις 13 του μήνα δε φαίνεται κάτι το αξιόλογο.
Για το διάστημα που αντιστοιχεί στις ημερομηνίες 14/1 - 21/1/2013 δεν έχει γίνει παρατήρηση.
Από τις 23 του μήνα, αναμένεται σημαντική επιδείνωση του καιρού στη περιοχή, με μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας και διαδοχικές κακοκαιρίες. Κορύφωση των φαινομένων θα έχουμε το διάστημα από 27-31/1, με τα χιόνια να φθάνουν σε πεδινές παραθαλάσσιες περιοχές, έχοντας μάλιστα μεγάλη διάρκεια και ένταση .
Ο Φεβρουάριος ξεκινά με ύφεση των φαινομένων. Πιθανότητα για υποτροπή και πάλι του καιρού, με τοπικές χιονοπτώσεις 4 με 6 του μήνα. Βελτίωση εν συνεχεία και μέχρι τις 11 του μήνα δεν φαίνεται κάτι το αξιόλογο .
Ακολουθεί διάστημα μη παρατήρησης που αντιστοιχεί στις ημερομηνίες από 12 έως 18 του μήνα.
Βροχερός θα είναι κατά διαστήματα ο καιρός, το διήμερο 19-20 /2.
Αμέσως μετά μεγάλη κακοκαιρία (χιονιάς) αναμένεται να ενσκήψει στη περιοχή. Έτσι, απ τις 21 του μήνα, σταδιακά ο καιρός αρχίζει να βαραίνει σημαντικά .Το τριήμερο 24-25-26 /2, χιονοπτώσεις θα κάνουν την εμφάνιση τους μέχρι και τα παραθαλάσσια τμήματα της ανατολικής Στερεάς, με πιθανότητα μάλιστα να έχουν ιδιαίτερη σφοδρότητα. Και για τις υπόλοιπες όμως μέρες του μήνα, χειμωνιάτικος θα παραμείνει καιρός, με τα ίδια φαινόμενα κατά διαστήματα, καθώς και μεγάλες παγωνιές.
ΑΝΟΙΞΗ 2013
Ο Μάρτης ξεκινά και αυτός με χειμωνιάτικο καιρό και σε συνέχεια των προηγούμενων κακοκαιριών, με κρύα και παγερούς βοριάδες.
Βελτίωση του καιρού αναμένεται περί τις 5 και μέχρι τις 10 του μήνα . Κρύο, βροχές και χιόνια στα ψηλότερα θα έχουμε πάλι το διάστημα 11-13 /3.
Ακολουθεί περίοδος μη παρατήρησης, που αντιστοιχεί στις ημερομηνίες 14 - 19/3.
Βροχερός καιρός 21-22/3 .
Επιδείνωση του καιρού με κρύα και αρκετά φαινόμενα, το διάστημα από τις 24 έως και το τέλος του μήνα. Υπάρχει δε περίπτωση, παρά το προχωρημένο της εποχής, ο καιρός να μας εκπλήξει με την χειμερινή διάθεση του. Το διάστημα 28-30/3 αυξημένη πιθανότητα για χιονιά μέχρι και τα πεδινά.
Ο Απρίλιος φαίνεται να είναι πολύ βροχερός, κατά περιόδους. Αρκετές βροχές και κρύα το πρώτο πενθήμερο του μήνα. Ακολουθεί βελτίωση του καιρού μέχρι τις 10/4 περίπου.
Επιδείνωση εν συνεχεία του καιρού κι έτσι από τις 11-13/4 αναμένονται βροχές καταιγίδες .
Ακολουθεί διάστημα μη παρατήρησης, που αντιστοιχεί στις ημερομηνίες από 14-20 του μήνα.
Το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου πολλά νερά, κατά περιόδους . Συνεχείς οι κακοκαιρίες το διάστημα αυτό, με έντονες καταιγίδες και χαμηλές πολύ, για την εποχή, θερμοκρασίες. Καθόλου απίθανο για χιόνια στα ορεινά.
Ο Μάιος ξεκινά με απότομη βελτίωση του καιρού και μεγάλη άνοδο της θερμοκρασίας .
Πάνω από τα κανονικά για την εποχή θα κινηθεί θερμοκρασιακά το δεύτερο δεκαήμερο του μήνα. Αναμένεται δηλαδή σχεδόν καλοκαιρινός ο καιρός, για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αλλαγή με πτώση της θερμοκρασίας και βροχές κατά περιόδους, θα έχουμε το διάστημα 21-25/5. Καλός και πάλι για το υπόλοιπο του μήνα, με ενισχυμένους όμως ανέμους .
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2013
Ιούνιος. Καλοκαιρία με ενισχυμένο αρκετά το μελτέμι τις πρώτες μέρες του μήνα. Πιθανότητα για πρώιμο σχετικά καύσωνα στο διάστημα 8-13/6.
Ακολουθεί περίοδος μη παρατήρησης του καιρού, που αντιστοιχεί στις ημερομηνίες από 14-22/6.
Ζεστή αρκετά και η τελευταία βδομάδα του μήνα .
Ιούλιος. Αίθριος και αρκετά ζεστός, καθ όλη σχεδόν τη διάρκεια του πρώτου δεκαημέρου.
Ακολουθεί περίοδος μη παρατήρησης, που αντιστοιχεί στις ημερομηνίες από 11-19/7.
Χωρίς κάτι το αξιόλογο και το τρίτο δεκαήμερο του μήνα αυτού, με αυξημένη πιθανότητα για ζέστες.
Αύγουστος. Με υψηλές θερμοκρασίες ξεκινά ο τελευταίος μήνα του καλοκαιριού, αμέσως μετά όμως τα μέσα του μήνα ο καιρός αρχίζει να γίνεται αρκετά άστατος, με συχνές καλοκαιρινές μπόρες, ειδικά το διάστημα 17-22/8 .
Δροσερός και με αρκετά ενισχυμένο μελτέμι για το υπόλοιπο του μήνα.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Η παρατήρηση των σημαδιών του καιρού έγινε το διάστημα 14-25/8/2012, από τα Νέα Στύρα Ευβοίας και η πρόβλεψη του καιρού αφορά τις εξής περιοχές : Ανατολική Στερεά, Βορειοανατολική Πελοπόννησο, Αττική, Εύβοια, Σποράδες, Βόρειες Κυκλάδες.
Να τονίσουμε ότι η παρατήρηση των Μερομηνίων, που είναι η πρακτική μέθοδος πρόγνωσης του καιρού και πραγματοποιείται από ανθρώπους της υπαίθρου εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχει ως πρωταρχικό σκοπό να δώσει την γενική τάση του καιρού που θα επικρατήσει για το χρονικό διάστημα που ξεκινάει από την παρατήρηση των φαινομένων και ολοκληρώνεται σε 12 μήνες.
Σε ό,τι αφορά τη παρούσα προσπάθεια, να τονίσω για άλλη μία φορά ότι το όλο εγχείρημα είναι καθαρά ερασιτεχνικό, που γίνεται όμως με μεγάλο μεράκι εδώ και αρκετά χρόνια .
Να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που συμπαραστέκονται και προτρέπουν κάθε χρόνο προς την όλο και μεγαλύτερη προσπάθειά μου για πιο συγκεκριμένη αποτύπωση των σημαδιών σε ακριβείς ημερομηνίες.
Έτσι έγινε και φέτος, με όλο το ρίσκο για αστοχίες που ελλοχεύει αυτός ο τρόπος, μιας και, όπως έχουμε ξανά αναφέρει, τα Mερομήνια δεν μπορούν να αποτελέσουν ασφαλή μέθοδο πρόβλεψης καιρικών συνθηκών και πόσο μάλιστα να υπoκαταστήσουν τις επιστημονικές προγνώσεις του καιρού.
Παρατηρητής : Τσούλης Δημήτρης
Διαβάστε περισσότερα »"Ημερομήνια 2013 (ο καιρός το 2013)"

Κάλαντα Θεοφανείων


 Κάλαντα των Φώτων (παραλλαγή Ι)

Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός,
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
κάθετ' η κυρά μας η Παναγιά.
Όργανο βαστάει, κερί κρατεί,
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή,
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν' ανεβώ επάνω στον ουρανό,
να μαζέψω ρόδα και λίβανο.

Κάλαντα των Φώτων (παραλλαγή ΙΙ)

Σήμερα τα Φώτα και φωτισμός,
και χαρά μεγάλη στον αφέντη μας.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
είναι η Μαρία η Δέσποινα.
Με τα θυμιατήρια στα δάχτυλα,
και τον ’γιο Γιάννη παρακαλεί.
’γιε μου Γιάννη και Πρόδρομε,
δύνασαι βαφτίσεις Θεού παιδί,
και να παραδώσεις Χριστού ψυχή.
Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ,
και τον Κύριό μου παρακαλώ.
Αύριο θ' ανέβω στους ουρανούς
να καταπατήσω τα είδωλα.

Κάλαντα των Φώτων (παραλλαγή ΙΙΙ)

Σήμερα είναι τα Φώτα και οι Φωτεινές
και χαρές μεγάλες τ' αφέντη μας.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό 
κάθεται η κυρά μας η Παναγιά.
Κάθεται η κυρά μας η Παναγιά, 
με τα θυμιατήρια στα δάχτυλα.
Με τα θυμιατήρια στα δάχτυλα, 
σπάργα - σπαργανίζει Θεού παιδί.
Του αφέντη Αϊ Γιάννη παρακαλεί, 
για να ρίξει δρόσο στη γη, στη γη.
Για να ρίξει δρόσο στη γη, στη γη, 
ν' αγιαστούνε οι βρύσες και τα νερά.
Ν' αγιαστούνε οι βρύσες και τα νερά, 
ν' αγιαστεί κι ο αφέντης με την κυρά.
Καλή μέρα καλησπέρα, καλή σου μέρα αφέντη.
Πέντε κρατάνε τ' άλογο και δέκα την ασκάλα,
και δεκαοχτώ παρακαλούν βρ' αφέντη μ' καβαλίκα.
Καβαλικεύεις χαίρεσαι, πεζεύεις καμαρώνεις,
κι όπου πατήσει τ' άλογο πηγάδια φανερώνει,
πηγάδια πετροπήγαδα, κι αυλές μαρμαρωμένες.
Πολλά είπαμε του αφέντη μας, ας πούμε και στην κυρά μας.
Κυρά ψηλή, κυρά λιγνή, κυρά γαϊτανοφρύδα,
κυρά μου τα παιδάκια σου, τα μοσχομυρισμένα,
η Παναγιά σού τα 'δωσε κι ο Θεός να στα χαρίσει.
Να κάνεις γάμους και χαρές, ξεφάντωσες μεγάλες,
να στήσεις κι άσπρο φλάμπουρο στη μέση στην αυλή σου,
να χαίρονται οι φίλοι σου, να σκάζουν οι εχτροί σου.

Κάλαντα των Φώτων (Παραλλαγή IV)

Σήμερα τα Φώτα και φωτισμοί,
και χαρές μεγάλες και αγιασμοί.
Σήμερα βαπτίζεται ο Χριστός,
εις τον Ιορδάνη τον ποταμό.
Σήμερα κι όλα τ' άστρα φωτίζονται,
κ' όλα τα νερά καθαρίζονται.

Κάλαντα των Φώτων Κάσου

Δεν είναι τούτη η γιορτή ωσάν την περασμένη, 
μόνον η μέρα η φρικτή η δοξολογημένη, 
που οι παπάδες πορπατούν με το σταυρό στο χέρι, 
και μπαίνουν μες τα σπήλαια και λεν τον Ιορδάνη. 
Βοήθεια να έχετε τον Μέγαν Ιωάννη.

Κάτου στα Γεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφον, 
εκεί δένδρον εν ύπηρχε, δένδρον εξεφυτρώθη, 
στη μέση κάθετ' ο Χριστός, στην άκρα η Παναγία, 
και τα περικλωνάρια του Αγγέλοι κι Αρχαγγέλοι.

Κάλαντα των Φώτων Κεφαλλονιάς

Μικρός μικρός στη Βηθλεέμ σπηλαίω εντός ετέθη,
και τώρα άνδρας τέλειος στον Ιορδάνη τρέχει,
με ένα καμηλόδερμα ήτανε τυλιγμένος,
και με τη ζώνη του Χριστού ήταν περιζωσμένος.
Εκοίταξα στον ουρανό κι είδα σταυρό στη μέση,
κι απ' όλα τα ονόματα <όνομα> μου αρέσει,
και πάλι ματακοίταξα κι είδα ένα δυο στεφάνια,
και με το καλονύχτισμα καλά σας Θεοφάνια.

Κάλαντα των Φώτων Πόντου

Από της ερήμου ο Πρόδρομος ήλθε να βαπτίσει τον Κυριόν.
Βέβαιον Βασιλέα εβάπτισε, Υιόν και Θεόν ομολόγησε.
Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρεσθε, τάξεις των αγγέλων ευφραίνεσθε.
Δόξα εν υψιστοίς εκρούγαζαν, Κύριον και Θεόν ομολόγησαν.
Έλεγεν ο κόσμος τον κύριον να αναγέννηση τον άνθρωπον.
Ζήτησον και σώσον το πρόβατον, το απωλωλός ω θεάνθρωπε.
Ήλθε κηρυττόμενον έβλεπε, απορών εφάνη ο Πρόδρομος.
Θες μοι την παλάμην σου Πρόδρομε, βάπτισον ευθύς τον Δεσπότην σου.
Ιορδάνη ρεύσε τα νάματα, ιν ανασκίρτησή τα ύδατα.
Κεφαλάς δρακόντων σενέθλασε, των κακοφρονούντων ο Κύριος.
Λέγουσιν οι ’γγελοι σήμερον Χριστός τον κόσμον ερώτησε.
Μέγα και φρικτόν το μυστήριον δούλος τον δεσπότη εβάπτισε.
Νους ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μέγας, να βαπτίση τον Κύριο.
Ξένος ο προφήτης ο Πρόδρομος μέγας, γα βάπτιση τον Κύριο.
Όλον τον Αδάμ ανεκάλεσε ο των όλων κτίστης και Κύριος.
Παναγία, Δέσποινα του παντός, σώσον τους εις Σε προσκυνούντας νυν.
Ρείθρα Ιορδάνη, αγάλλεσθε την πορείαν άλλως λαμβάνετε.
Σήμερον ο κτίστης δεδόξαστα δι' αυτό το μέγα μυστήριον.
Τρεις γαρ υποστάσεις εγνώκαμεν Πατρός και Υιού και του Πνεύματος.
Υπό Αρχαγγέλων υμνούμενον, υπό Σεραφείμ δοξαζόμενον.
Ως γαρ τοις εν σκότει επέλαμψε όταν ο Χριστός εβαπτίζετο.
Χαίροντες και χείρας προσάγοντες και λαμπρών ο ανήγυριν άγογτες.
Ψάλλοντες Χριστόν τον Θεόν ημών, δέξασθε λουτήρα βαπτίσματος.
Ο Θεός των όλων και Κύριος ζωή σας υγείαν και χαίρεσθε.

Κάλαντα Θεοφανείων Λήμνου

Εδώ μας στείλαν' κι ήρταμε σε τούτα τα παλάτια,
που 'ναι τα σπίτια δίπατα, γι' αυλές μαρμαρωμένες.
Τρεις άρχοντες τα φτιάχνανε κι οι τρεις αντρειωμένοι.
Με το ψηφί με το γυαλί, με το μαργαριτάρι
από μέσα με το μάλαμα κι' από 'ξω με τ' ασήμι,
κι από 'ξω απ' την πόρτα τους αγιόκλημα θεμένο.
Κάνει σταφύλι ροζακί, κάνει κρασί μοσχάτο,
όσες μανάδες το 'πιανε καμιά παιδί δεν κάνει,
κι αν το 'πινε κι η μάνα μας δεν ήθελε μας κάνει.
Είπαμε για το σπίτι σας, ένα καλό τραγούδι,
ο Θος να το πολυχρονά και να το στερεώνει.
Έχει αφέντη όμορφο, κερά μαλαματένια,
κι αν πεις και τα παιδάκια τους είν' ούλα ένα-ένα.
Να πουμ' για τον αφέντη μας κανέ καλό τραγούδι.
Σένα σε πρέπ' αφέντη μου καρέκλα καρυδένια,
για ν' ακουμπά η μέση σου η μαργαριταρένια.
Σένα σε πρέπ' αφέντη μου, σκαμνί και μαξιλάρι,
να κοσκινίζεις το φλουρί, να πέφτει τ' αλογάρι.
Σένα σε πρέπ' αφέντη μου, καράβια ν' αρματώνεις,
και τα σκοινιά του καραβιού, να τα μαλαματώνεις.
Είπαμε για τον αφέντη μας, ο Θός να τον φυλάγει,
Ο Θός να τον πολυχρονά και να τον στερεώνει.
Να πούμ' και για τ' κυράτσα μας κανέ καλό τραγούδι.
Κυρά ψιλή, κυρά λιγνή, κυρά καμπανοφρύδα,
σήκω κυρά μου, κι άλλαξε να πας ταχιά στα φώτα,
στα φώτα, στα φωτίσματα κι από καιρού και πάντα,
πούναι το χρόνο μια φορά κι έχουν και νοστιμάδα.
Στα φώτα στα φωτίσματα και στου Θεού το σπίτι,
βάλε τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αστήθη,
και του κοράκου το φτερό, βάλτο καμπανοφρύδι.
Την όχεντρα, την πλουμιστή, γιορντάνι στο λαιμό σου,
τα κοχλιδάκια του γιαλού, κουμπιά στον κάβαδό σου,
τον άμμο, τον αμέτρητο, ψιλό μαργαριτάρι.
Είπαμ' για την κυράτσα μας ένα καλό τραγούδι,
ο Θός να την πολυχρονά και να την στερεώνει.
Να πούμ' και για το γιόκα σας κανέ καλό τραγούδι.
Αν έχεις γιο στα γράμματα και σέρνει το κοντύλι,
να δώσ' ο Θός κι η Παναγιά να βάλει πετραχείλι.
Κορώνα στο κεφάλι του σαν είν' στη λειτουργία
και πατερίτσα με σταυρούς μέσα στην εκκλησία.
Να πούμ' και για το μικρέλι σας ένα καλό τραγούδι.
Πιάνει στους κάμπους πέρδικες και στα βουνά λαγκάδια,
και μεσ' στα πετροχτίσματα πιάνει περιστερούδια.
Να πούμ' και για την κόρη σας κανέ καλό τραγούδι.
Προξενητάδες έρχονται, προξενητάδες φεύγουν
ρωτούνε και ξαναρωτούν ποιανού 'ναι αυτή η κόρη,
που 'χει τα μάτια σαν ελιές, τα φρύδια σαν γαϊτάνι,
που 'χει το μελιτζανοχειλο, ζωγράφος δεν το φκιάνει,
πούναι η ομορφότερη, απ' όλες τις κοπέλες.
Την κόρη σου την όμορφη γραμματικός τη θέλει,
μ' αν είναι και γραμματικός πολλά προικιά γυρεύει.
Γυρεύει αμπέλια ατρύγητα, χωράφια με τα στάχυα,
γυρεύει και τη θάλασσα με ούλα τα καράβια.
Γυρεύει και τον κυρ-Βοριά να τα καλαρμενίζει,
γυρεύει και τον κυρ-Νοτιά, να τα καλοαράζει.
Να πουμ' και για τα μικρέλια σας κανέ καλό τραγούδι.
Για λούζεται, για χτένζιτα, για μοσχοσαπνιζέτα,
για στέλνετά στο σχολειό, γράμματα μάθαινέτα.
Ο δάσκαλος τα μάλωσε μια μια χρυσή βεργίτσα,
δασκάλισσα τα μέρωσε με μια ποδιά καρύδια.
Βάζουν τα κλάματα στ' ποδιά και το χαρτί στο χέρι,
και πάνε στη μανούλα τους, την κρυφοχαϊδεμένη.
Πούνε παιδί μ' τα γράμματα, πού είν' ο λογισμός σου;
Τα γράμματα είναι στο σχολειό και τα καρύδια στ' τσέπη μ'.
Έχουμε κι άλλα πιότερα μα η ώρα δεν μας σώνει,
γιατί είν' ο Αυγερινός κοντά κι η Πούλια ξημερώνει.
Φέρτε πανέρια κάστανα, πανέρια λεπτοκάρυα,
φέρτε και το γλυκό κρασί, να πιούν' τα παλικάρια.
Σήκω κυρά μου, κι άνοιξε, μην κάνεις τόσο νάζι,
γιατί είν' πασ' τα μεσάνυχτα, μας έφαγε τ' αγιάζι.
Σήκω κυρά μου, κι άνοιξε την αργυρένια πόρτα,
κι αν έχεις γρόσια δώστα μας, φλουριά μην τα λυπάσαι.
Κι από το μαύρο γούρτζελο κανένα κομματάκι,
κι από τη μαύρη κότα σας, κανένα αυγουλάκι.
Ακόμα δεν τον εύρηκες τον μάνταλο ν' ανοίξεις,
να μας κεράσεις 'να κρασί και πάλε να σφαλίσεις.
Μαλαματένιος ποταμός να τρέξ' μεσ' την αυλή σας,
να πλύντε τα ρουχάκια σας, να λάμπει το κορμί σας.
Διαβάστε περισσότερα »"Κάλαντα Θεοφανείων"