ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ :

Σκοπός του Συλλόγου

Η φωτογραφία μου
Παράδοση είναι ...τo μελωδικό νανούρισμα της μάνας, οι θρύλοι του παππού ,τα κάλαντα, τα χελιδονίσματα, οι μαντινάδες,τα έθιμα ,οι χοροί και οι σκοποί που μας συντρόφευαν σε κάθε χαρά ,οι ενδυμασίες ,τα κεντήματα ,τα δίστιχα, τα παιχνίδια και όσα άλλα είναι μέρος της ζωής του τόπου μας. Κρατήστε περήφανα στις καρδιές σας ,αλώβητο αυτό το θησαυρό και παραδώστε τον στις επόμενες γενιές! Έτσι θα ακούμε τους παλμούς του τόπου μας ολοζώντανα και δεν θα σβήσει τίποτε στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης! Η επίσημη ίδρυση του συλλόγου μας ως ανεξάρτητο σωματείο έγινε το 1998 με κύριο σκοπό και στόχο τη διατήρηση και τη διάδοση των χορών, των τραγουδιών και των παραδόσεων της Κέρκυρας και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς επίσης και την προσέγγιση της νεολαίας απομακρύνοντάς την από τους κινδύνους της εποχής μας.

Καθαρά Δευτέρα: Έθιμα ανά την Ελλάδα

 Την Καθαρά Δευτέρα ολοκληρώνεται το τριώδιο και ξεκινά η Μεγάλη Σαρακοστή. Η ημέρα έλαβε αυτή την ονομασία, γιατί οι πιστοί «καθαρίζονται» πνευματικά και σωματικά.

Η  Καθαρά Δευτέρα αποτελεί ημέρα νηστείας αλλά και αργίας.
Παράλληλα, όμως, η Καθαρά Δευτέρα ή αλλιώς τα Κούλουμα αν προτιμάστε είναι αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύουν τα ποικίλα έθιμα και οι μοναδικές παραδόσεις από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα.
Το έθιμο του Αγά στα Μεστά, αλλά και σε άλλα χωριά της Χίου
Σε πολλά χωριά της Χίου, όπως στα Μεστά, το Πυργί, το  Λιθί, στους Ολύμπιου, στη Λαγκάδα, τηρείται κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα το παραδοσιακό έθιμο του Αγά. Ένα έθιμο πουξεκίνησε από τον καιρό της Τουρκοκρατίας και σατιρίζει τις τότε δίκες των Τούρκων. Ο αγάς , ο αυστηρός Τούρκος δικαστής, ορίζεται από τους κατοίκους. Η προετοιμασία για το έθιμο ξεκινάει από το πρωί και στη συνέχεια εισέρχεται στην κεντρική πλατεία πάνω σε ένα γαϊδουράκι ο αγάς και ο εισαγγελέας ρίχνοντας κομφετί. Με βάση τις ποινές ο καθένας «υποχρεούται» να δώσει χρήματα, που προορίζονται για τον πολιτιστικό σύλλογο, ενώ καμιά φορά συμπεριλαμβάνεται και ο «ακάβαλος», χτυπήματα με ένα πλαστικό ρόπαλο!|
Το «Λαϊκό Δικαστήριο των Ανήθικων Πράξεων» στην Κάρπαθο
Την Καθαρά Δευτέρα στήνεται στην Κάρπαθο το «Λαϊκό Δικαστήριο των Ανήθικων Πράξεων», το οποίο αποτελεί μια ευκαιρία, κάθαρσης και απονομής της δικαιοσύνης στο ξεκίνημα της Σαρακοστής.
Κατηγορούμενοι είναι όσοι «ασχημονούν» ή προκαλούν με τις χειρονομίες τους, κάποιους άλλους. Οι «κατηγορούμενοι» οδηγούνται από τους «Τζαφιέδες», ένα είδος τοπικών χωροφυλάκων, που έχουν επιφορτιστεί με τη σύλληψη των «δραστών», ενώπιον της δικαιοσύνης. Οι γέροντες του νησιού, αναλαμβάνουν να δικάσουν τους «ασεβείς» και κάπως έτσι ξεκινούν αυτοσχέδιοι αστεϊσμοί και πειράγματα, σαν προπομπός της γιορτής που θα ακολουθήσει.

Οι «φουστανελάτοι» στη Νάξο
Στη Νάξο αναβιώνουν στοιχεία της διονυσιακής λατρείας, όπως οι «Κουδουνάτοι» και οι «Φουστανελάτοι». Την Καθαρά Δευτέρα, ξεχύνονται στους δρόμους οι «φουστανελάτοι», φορώντας φουστανέλες και σχηματίζοντας ομάδες, τα μπαϊράκια, με αρχηγό τον μπαϊραχτάρη, αυτόν δηλαδή που κρατάει το μπαϊράκι της ομάδας, ένα χοντρό καλάμι με χρωματιστό μαντήλι στην άκρη. Οι ομάδες αυτές, τιμούν με την επίσκεψη τους τις γυναίκες των διπλανών χωριών, χορεύοντας μαζί τους στην κεντρική πλατεία με τη συνοδεία βιολιών και λαούτων. Με τη σειρά τους οι γυναίκες κάθε χωριού, τους περιποιούνται με φαγητά γλυκά και κρασί.
Το «Μπουρανί» στον Τύρναβο
Στον Τύρναβο της Λάρισας, οι ντόπιοι τιμούν το θεό της βλάστησης και της γονιμότητας πίνοντας, τραγουδώντας, χορεύοντας και τρώγοντας το κατάλληλο έδεσμα, το μπουρανί. Το «μπουρανί» είναι τούρκικη λέξη και σημαίνει λαχανόρυζο ή σπανακόρυζο και σήμερα αποτελεί έδεσμα σε μορφή σούπας, από σπανάκι, τσουκνίδα, και ξύδι, που… σηματοδοτεί την έναρξη του χορού, των τραγουδιών και των πειραγμάτων.
Ο «Βλάχικος γάμος» στη Θήβα
Στη περιοχή της Θήβας, την Καθαρά Δευτέρα, γίνεται η αναπαράσταση του «Βλάχικου γάμου». Είναι μια πολύχρωμη γαμήλια πομπή με παραδοσιακά όργανα, που αποτελεί παρωδία ενός ποιμενικού γάμου, με μια μεταμφιεσμένη ψευτονύφη. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στο 1830, τότε που οι τσοπάνηδες από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν την άγονη γη τους και αναζήτησαν γονιμότερο έδαφος κάπου νοτιότερα.
Η… εκτέλεση της γριάς Συκούς στη Μεσσήνη
Στη θέση Κρεμάλα στη Μεσσήνη, γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης της γριάς Συκούς, μιας γερόντισσας που κρεμάστηκε στην τοποθεσία αυτή με εντολή του Ιμπραήμ Πασά. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, πραγματοποιείται παρέλαση με άρματα, μεταμφιεσμένους μικρούς και μεγάλους και χορευτικά συγκροτήματα.
Αλευρομουτζουρώματα στο Γαλαξίδι
Το Γαλαξίδι, το απόγευμα της Kαθαράς Δευτέρας, μοιάζει με… λευκή εμπόλεμη ζώνη. Ομάδες ντόπιων «μάχονται» μεταξύ τους στοχεύοντας, ο ένας τον άλλον, με αλεύρι και χρωματιστή σκόνη. Η συνήθεια έμεινε στην ιστορία ως «αλευροπόλεμος» ή «αλευρομουτζουρώματα» και γιορτάζεται από την «εποχή των καραβιών», γύρω στο 1840.
Αναμφίβολα ο κατάλογος με τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας ανά την Ελλάδα είναι μακρύς… Από το έθιμο της καμήλας στην Ξάνθη και τον «καλόγερο» στο Καλαμπάκι Δράμας έως  η Κηδεία της Μάσκας στη Ζάκυνθο… η φαντασία δε λείπει από τους παραδοσιακούς εορτασμους της πατρίδας μας, που όμως όλοι έχουν και κάποια ιστορική αναφορά.
Διαβάστε περισσότερα »"Καθαρά Δευτέρα: Έθιμα ανά την Ελλάδα"

Το βραχιολάκι του Μαρτίου - Η ιστορία και το έθιμο του «Μάρτη»!

Κόκκινη κλωστή δεμένη... στο χέρι βάζουμε την πρώτη ημέρα του Μαρτίου – Τι δείχνει το έθιμο
Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, όπως παρατηρεί ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης.


Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες. Ο Μάρτης προφυλάσσει επίσης, όπως πιστεύεται, από τα κουνούπια και τους ψύλλους και ακόμα απομακρύνει τις αρρώστιες και άλλα κακά.

Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σα
ν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.

Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή το καίνε με το αναστάσιμο φως του Πάσχα.

Η Χριστιανική Εκκλησία δια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου θεωρεί το έθιμο ειδωλολατρικό ήδη από το 5ο αιώνα.

Ο «Μάρτης» στα Βαλκάνια
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.

Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.

Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Διαβάστε περισσότερα »"Το βραχιολάκι του Μαρτίου - Η ιστορία και το έθιμο του «Μάρτη»! "

Η 29 Φεβρουαρίου και οι άγνωστες παραδόσεις της


Κάθε τέσσερα χρόνια, όπως και σήμερα ο Φεβρουάριος έχει 29 μέρες αντί για τις συνήθεις 28. Η ανάγκη προσθήκης μιας μέρας ανά τετραετία προέκυψε από την απόκλιση του ισχύοντος γρηγοριανού ημερολογίου από το φυσικό ηλιακό/αστρονομικό ημερολόγιο.

Η επιπλέον μέρα του έτους χρονολογείται από την αρχαία Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που κατάλαβαν την ανάγκη για ένα δίσεκτο έτος και στη συνέχεια οι Ρωμαίοι την εφάρμοσαν, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας μετέβαλε για πρώτη φορά το ρωμαϊκό σεληνιακό ημερολόγιο.

Η πρόσθετη μέρα αυτή ή leap day 
όπως ονομάζεται στα αγγλικά, έχει δημιουργήσει ανά τους αιώνες ορισμένες παραδόσεις που έχουν έρθει μέχρι τις μέρες μας. Ορισμένες από τις πιο δημοφιλείς είναι:

Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πρόταση γάμου. Η πιο γνωστή παράδοση για τη σημερινή μέρα έρχεται από την Ιρλανδία όπου η 29η Φεβρουαρίου είναι η μέρα όταν αντιστρέφονται οι ρόλοι και οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πρόταση γάμου στους συντρόφους τους. Η παράδοση αυτή έχει εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες.

Παράδοση που συνδέθηκε με την προηγούμενη είναι και αυτή που ακολουθεί. Το 1288 οι Σκοτσέζοι ψήφησαν νόμο, οποίος υποχρέωνε τον άντρα που θα απέρριπτε πρόταση γάμου στις 29 Φλεβάρη, να αγοράσει 12 ζευγάρια γάντια για την γυναίκα ώστε αυτή να κρύψει την «ντροπή» του γυμνού από βέρα χεριού της.

Επίσης, έχει καθιερωθεί να γίνονται πάρτυ αυτή τη μέρα για να γιορτάσουν το γεγονός ότι υπάρχει μια επιπλέον μέρα στο έτος. Μάλιστα, στην Μεγάλη Βρετανία του 19ου αιώνα την μέρα αυτή οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να ζητήσουν από τους άντρες να χορέψουν μαζί τους και όχι το αντίθετο.

Όσοι έχουν γεννηθεί αυτή τη μέρα μπορούν να μπουν σε λέσχη αποκλειστικά για άτομα που έχουν γεννηθεί στις 29 Φεβρουαρίου. Η λέσχη ονομάζεται “Honor Society of Leap Year Day Babies”

Στην Ελλάδα, πάντως, τα ζευγάρια αποφεύγουν να παντρεύονται αυτή τη μέρα και γενικά στα δίσεκτα έτη καθότι τα θεωρούν γρουσούζικα.

Τέλος, η 29η Φεβρουαρίου, ως σπάνια μέρα η ίδια, έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Σπανίων Ασθενειών. Σημειώνεται πως περίπου 7.000 ασθένειες θεωρούνται σπάνιες.


Διαβάστε περισσότερα »"Η 29 Φεβρουαρίου και οι άγνωστες παραδόσεις της "