Τετάρτη, 1 Ιουνίου 2011

Ιούνιος, Θερμαστής, Πρωτοούνης, Πρωτοούλης, Ερινιαστής, Αηγιάννης

Από το θέρος ως τις ελιές,

δεν απολείπουν οι δουλειές'
'Του χειμώνα οι βροχές, η χαρά του θεριστή'

Έχει ημέρες 30. Η ημέρα έχει ώρες 14.40΄και η νύχτα 9.20΄

* Την 1η - 2α Ιουνίου μερική έκλειψη του Ηλίου. Αόρατη από την Ελλάδα.

* Την 15η - 16η Ιουνίου ολική έκλειψη Σελήνης. Μερικώς ορατή από την Ελλάδα.

* 21 Ιουνίου, ώρα 19:16 Θερινό Ηλιοστάσιο. Αρχή του Καλοκαιριού.

Εορτές:

2 Της Αναλήψεως, 5 Αγ.318 Πατέρων, 11 Ψυχοσάββατο, 12 Της Πεντηκοστής, 13 Αγίου Πνεύματος, 19 Αγίων Πάντων, 24 Γεν.Προδρόμου, 29 Πέτρου & Παύλου, 30 Σύν.12 Αποστόλων.

Οικολογικές εργασίες.

* Ανθοκομία

Σκαλίζουμε και βοτανίζουμε όλα τα φυτά. Ο μήνας αυτός είναι αρκετά ζεστός. Πρέπει να προφυλάξουμε τα λουλούδια από τη ζέστη. Για το λόγο αυτό πληθαίνουμε τα ποτίσματα. Επίσης μεταφέρουμε τα πιο ευαίσθητα λουλούδια όπως γαρδένιες, καμέλιες και αζαλέες σε μέρος σκιερό. Μπορούμε να τα βοηθήσουμε λίγο κόβοντας και τους μεγάλους βλαστούς σε συνδυασμό πάντα με καθημερινό πότισμα. Ψεκάζουμε για θειαφασθένεια και μελίγκρα.

* Δενδροκομία.

Ποτίζουμε συχνότερα τα οπωροφόρα και τα μικρά δέντρα γιατί τώρα φουσκώνουν οι καρποί τους και έχουν ανάγκη περισσότερου νερού.

Αρχίζουν οι πρώτες συγκομιδές σε βερυκοκιές και ροδακινιές. Στις ελιές αρχίζουν να σχηματίζονται οι καρποί. Καταπολεμούμε το δάκο ψεκάζοντας τις ελιές 6-7 φορές.

Κρεμάμε στις συκιές ορνούς και τους ανανεώνουμε μια δυο φορές.

* Λαχανοκομία.

Κόβουμε ντομάτες και αγγούρια και θειαφίζουμε τις ντομάτες εναντίον του περονόσπορου. Βγάζουμε τις πατάτες τις οποίες τις απλώνουμε στον ήλιο για να πάρει την υγρασία και μετά τις μεταφέρουμε σε σκιερό και δροσερό μέρος. Μαζεύουμε τα κουκιά και τα τελευταία μαρούλια. Επίσης κόβουμε τα πρώτα καρπούζια και πεπόνια.

* Γεωργία.

Θερίζουμε τα σιτάρια. Σκαλίζουμε και βοτανίζουμε καπνά και βαμβάκι. Μαζεύουμε φακή και ρεβίθια. Αν υπάρχει υγρασία στα χωράφια μπορούμε να σπείρουμε όψιμο καλαμπόκι και φασόλια.

* Κτηνοτροφία.

Γενικεύουμε τα κούρεμα σε όλα τα ζώα και συνεχίζουμε την τυροκόμηση. Αρχίζει το πρώιμο ζευγάρωμα των προβάτων. Εν τω μεταξύ αποθηκεύουμε για το χειμώνα μπάλες από τριφύλλι και χορτάρι.

* Πτηνοτροφία.

Φροντίζουμε για τη σχολαστική καθαριότητα. Αυξάνουμε την ποσότητα του χόρτου στη διατροφή των πουλερικών.

* Μελισσοκομία.

Μεταφέρουμε τις κυψέλες σε μέρη που υπάρχει περισσότερη τροφή. Κάνουμε αν θέλουμε τον πρώτο τρύγο.

* Για τους Κυνηγούς.

Προσέξτε την φύλαξη των πυρομαχικών. Δεν πρέπει νάναι εκτεθειμένα ούτε στη ζέστη ούτε στην υγρασία. Κατάλληλο και για την πυρίτιδα και τα καψούλα είναι το τενεκεδένιο κουτί που κλείνει και αυτό φυλαγμένο είτε σε ντουλάπια είτε σε συρτάρι κλπ.

Διαβάστε περισσότερα »"Τετάρτη, 1 Ιουνίου 2011"

Σαν σήμερα, 29 Μαίου 1453

Σαν σήμερα, 29 Μαίου 1453, "Εάλω η Πόλις". Μέρα μνήμης, προβληματισμού αλλά κι ελπίδας....‏

Γράφει ο Δρ. Νίκος Κρεμμύδας ( video : greekalert )
«Γιατί πουλί μ΄ δεν κελαηδείς ως κελαηδούσες πρώτα
Για πως μπορώ να κελαηδώ ;
Με κόψαν τα φτερούδια μου, με πήραν τη λαλιά μου
Μας πήρανε μπρ’ αμάν την Πόλη μας και την Αγια Σοφιά μας
Κλαίγει πικράν η Παναγιά»
(θρήνος Θράκης για άλωση της Πόλης)

«.... Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγιά Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Άλλοι πάλι σ' άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Έλληνες φάνηκαν γενναίοι: αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους.
Σε όλη την Πόλη τίποτε άλλο δεν έβλεπες παρά αυτούς που σκότωναν και αυτούς που σκοτώνονταν, αυτούς που κυνηγούσαν και κείνους που έφευγαν». [ "Εάλω η Πόλις..." Λαόνικος Χαλκοκονδύλης [ Αθήνα π.1430-Ιταλία 1490), "Απόδειξις ιστοριών"

Σήμερα, ημέρα μνήμης του μεγάλου πόνου για την πτώση της Βασιλευούσης. Μνήμης των θανατώσεων, των βασανισμών, των εξανδραποδισμών, των διωγ­μών, των ταπεινώσεων, των παιδομαζωμάτων, των εξισλαμισμών και...
των λοιπών αμετρήτων ταλαιπωριών που υπέστη ο Ορθόδοξος λαός πριν από την Άλωση , κατά την Άλωση στην ίδια την Βασιλεύουσα, και με­τά από αυτήν σ' όλο τον υπόδουλο Ορθόδοξο χώρο.
Ημέρα μνήμης της Αλώσης σήμερα, και η σκέ­ψις μας φέρνει σε αντιστοιχία τα περί την Άλωση γεγονότα με την σύγχρονη πραγματικότητα που αφο­ρά το Έθνος μας και τον λαό μας.
Καιρός περισυλλο­γής και αυτοκριτικής αλλά κι ελπίδας για ένα νέο ξεκίνημα.
Τα γεγονότα του 1453 μαρτυρούν και βοούν. Τα σημερινά γεγονότα προβληματίζουν. Και σήμερα δια­γράφονται παρόμοιες τάσεις στις επιλογές του Έθνους. Σαν Λαός βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες επιλογές και καλούμεθα να πάρουμε αποφά­σεις, καθοριστικές για τις τύχες του Έθνους...
Η ση­μερινή ημέρα αφήνει τα μηνύματά της..
ΥΓ: Ειδικά για την εξασθένησι της αμυντικής δυνάμε­ως της Βασιλευούσης και την άλωσή της καί εξ αιτίας της φιλοχρηματίας των πλουσίων κατοίκων της, γράφει ο Πατριάρχης και ιστορικός Γεννάδιος στην επιστολή του :
«Οι πλούσιοι δεν συνεισφέρουν τον προσω­πικό τους πλούτο για την άμυνα της Πόλεως, με τον λογισμό ότι ξεπουλώ­ντας την Πίστη θα έλθη η βοήθεια από την Δύση, θα σωθεί η Πόλις και αυτοί θα ζουν με ευτυχία και τρυφή. .... προ­δίδουν την πατρίδα, την πίστι, την θρησκεία, τους προγονικούς τάφους και υποβάλλουν όλη την χώρα σε τέτοια κακά».
Εδώ τα σχόλια περιτεύουν!

Διαβάστε περισσότερα »"Σαν σήμερα, 29 Μαίου 1453"

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Αφιέρωμα: Η Γενοκτονία των Ποντίων

Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η 'νέα τάξη πραγμάτων' που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.


Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ;

Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.

Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία;

Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση - γενοκτονία του αιώνα μας.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.

Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.

Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Πηγές:
psifides.pblogs.gr
el.wikipedia.org
sansimera.gr
pontos-stuttgart.de

Διαβάστε περισσότερα »"Η Γενοκτονία των Ποντίων"

Τα έθιμα της Πρωτομαγιάς σε όλη την Ελλάδα

Κυριακή, 1 Μαΐου 2011

Τα έθιμα της Πρωτομαγιάς σε όλη την Ελλάδα

H Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου και η γιορτή της Άνοιξης.

Ο Μάιος, σύμφωνα
με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα.Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος.



Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν 'ροσύλλια' τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.

Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σηματοδοτεί την τελική νίκη του καλοκαιριού απέναντι στον χειμώνα, την κατίσχυση της ζωής επί του θανάτου και έχει ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές για τη γονιμότητα των αγρών και, κατ' επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων.

Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις. Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων.

Τα Ανθεστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων πομπές με κανηφόρες που έφερναν άνθη βάδιζαν με μεγαλοπρέπεια προς τα ιερά, ιδρύθηκαν πρώτα στην Αθήνα και έπειτα πήραν πανελλήνια μορφή, αφού διαδόθηκαν και σ άλλες πόλεις της Ελλάδος. Σύμφωνα με το μύθο, στα Ανθεστήρια «ανασταινόταν» ο… σκοτωμένος θεός Ευάνθης, επίθετο του Διόνυσου, από το χυμένο αίμα του οποίου φύτρωσε η άμπελος.

Όταν οι Ρωμαίοι κατάκτησαν την Ελλάδα, η γιορτή της Πρωτομαγιάς, δεν έπαψε να υπάρχει αλλά εμπλουτίστηκε γιατί και οι δύο λαοί πίστευαν, ότι τα λουλούδια αντιπροσωπεύουν την ομορφιά των θεών και φέρνουν δύναμη, δόξα , ευτυχία και υγεία.

Με το πέρασμα των αιώνων, η αρχική έννοια της Πρωτομαγιάς αλλοιώθηκε και επιβίωσαν έθιμα ως απλές λαϊκές γιορτές ( περιφορά δέντρων, πράσινων κλαδιών ή στεφάνων με λουλούδια, ανακήρυξη του βασιλιά ή της βασίλισσας του Μάη, χορός γύρω από ένα δέντρο ή ένα στολισμένο κοντάρι-γαϊτανάκι).

Η Πρωτομαγιά είναι μία από τις ελάχιστες γιορτές, χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο, με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών, οι οποίες έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας.

ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο στεφάνι που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών.

Το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει στη σημερινή εποχή τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί λόγω του τρόπου ζωής των σύγχρονων πόλεων.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου.

Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε 'ανοιχτομάτη' και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.

Το αμίλητο νερό

Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό.

Η Πρωτομαγιά των αγροτών

Οι αγρότες φτιάχνουν το Μάη τους με πρασινάδες, καρπούς, σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό.

Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια.

Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα 'δαιμοναριά', άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί.

Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο.

Το Μαγιόξυλο

Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά.

Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.

Το Πήδημα της φωτιάς

Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά.

Υπάρχουν και άλλα πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς που γιορτάζονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: το Μαγιόπουλο, το οποίο ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη, γιορτάζεται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, το έθιμο του Κλήδωνα (είδος λουλουδιού) στο δήμο Κόζιακα, το έθιμο της πιπεργιάς στην Εύβοια, τα Ξόρκια της Πρωτομαγιάς για το διώξιμο των φιδιών στην Ήπειρο, κ.λπ.

newsIt.gr

Διαβάστε περισσότερα »"Τα έθιμα της Πρωτομαγιάς σε όλη την Ελλάδα"

Παγκόσμια Ημέρα του Χορού 29η Απριλίου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 29 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2011

Παγκόσμια Ημέρα του Χορού 29η Απριλίου

Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας οι χορός ήταν συνδεδεμένος με το ύπαιθρο. Οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν σε ξέφωτα δασών, σε πλατείες χωριών, σε αυλές εκκλησιών, σε αλώνια, για να διασκεδάσουν χορεύοντας ώρες ατελείωτες. Στη σύγχρονη εποχή χορό συναντάμε κυρίως σε αίθουσες, σε συλλόγους, σε θέατρα, σε σχολές ή σε νυχτερικά κέντρα.
Φέτος, για την Παγκόσμια Ημέρα του Χορού προτείνουμε ένα βήμα προς τη φύση, γιορτάζοντάς την σε ανοιχτούς χώρους: δρόμους, πλατείες, πάρκα, στάδια, παραλίες, χώρους στάθμευσης, ξέφωτα - οπουδήποτε κάτω από τον ουρανό.
Η ανάγκη για χορό είναι έμφυτη, οι χορευτές προσεγγίζουν τη φύση με το δικό τους τρόπο, συνδέονται με το σύμπαν και νοιώθουν τους χυμούς του να κυκλοφορούν στο σώμα τους.
Ολο το χρόνο διδάσκουμε χορό, κάνουμε πρόβες, δίνουμε παραστάσεις μέσα σε τέσσερεις τοίχους. Ας τονίσουμε λοιπόν την ιδιαιτερότητα αυτής της ξεχωριστής ημέρας δίνοντας μαθήματα, παραστάσεις ή απλώς χορεύοντας σε κοινή θέα. Ο καιρός μπορεί να είναι κρύος ή βροχερός, το έδαφος δεν είναι κατάλληλο, ο αέρας παίρνει μακρυά τη μουσική, αλλά η ομορφιά της κίνησης και τα πρόσωπα που λάμπουν θα ζεστάνουν τις καρδιές του τυχαίου πλήθους των περαστικών.

Αλκης Ράφτης
Πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού CID
UNESCO, Παρίσι
http://www.cid-portal.org/

Διαβάστε περισσότερα »"Παγκόσμια Ημέρα του Χορού 29η Απριλίου"

Διαβάστε περισσότερα »" "

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ 2001

Διαβάστε περισσότερα »"ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ 2001"

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα »"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ"

Γιατί βάφουμε τα αυγά κόκκινα και γιατί τα τσουκρίζουμε

Μάθετε όλη την ιστορία

Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών σήμερα Μεγάλη Πέμπτη.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών"

Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή

Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Η δύσπιστη γυναίκα

Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"!

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών

Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" .

Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.
newsit

Διαβάστε περισσότερα »"Γιατί βάφουμε τα αυγά κόκκινα και γιατί τα τσουκρίζουμε"

ΠΑΣΧΑ 2011

Διαβάστε περισσότερα »"ΠΑΣΧΑ 2011"