ΤΟ ΛΆΔΙ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΜΑΓΕΊΑ ΤΟΥ

Το λάδι από τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιείται τόσο σα μέσο μαγείας όσο και σαν μέσο καθαγιασμού. Με τις ιδιότητες που έχει σα σύμβολο καθιέρωσης, αφιέρωσης, γονιμότητας, χρησιμοποιήθηκε στην μαγεία, και με τις ιδιότητες του χρίσματος, της πνευματικής φώτισης, του ελέους, της χάρης του Θεού και απονομής σοφίας, χρησιμοποιήθηκε στην ιερουργία (ανώτατη μορφή μαγείας).Το λάδι από ελιά επίσης σύμβολο της αθανασίας της καρποφορίας και γαμήλιο έμβλημα που μεταδίδει γονιμότητα και αφθονία χρησιμοποιήθηκε για ερωτική μαγεία. Συμβολίζει τον ιερό γάμο και τη σταθερότητα.


Στη Σολομωνική μαγεία εφαρμόστηκε για τις ιδιότητές του που χαρίζουν στο μάγο ισχύ και ομορφιά, και στη μαύρη όψη δύναμη που προκαλεί τρέλα, θλίψη και βάσανα.

Επίσης στη Σολομωνική οι μάγοι χρησιμοποιούσαν το λάδι αλοίφοντας τα υποδήματά τους σε ώρες και μέρες του Ερμή για να έχουν ασφάλεια και ταχύτητα στα ταξίδια τους.

Καθαγιάζει την ύλη, ανάλογα και με τα άλλα υλικά που λαμβάνουν μέρος, τόσο στη λευκή όσο και στη μαύρη μαγεία.

ΖΙ ΝΤΙΝΓΚΙΡ ΚΙΑ ΚΑΝΠΑ = ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΘΥΜΗΣΟΥ.

Μια πανάρχαια σουμεριακή τελετή όπου καθαγιαζόταν με λάδι το έδαφος που πατούσε ο μάγος σε σχηματισμό ομόκεντρων κύκλων 15 σε αριθμό όταν επρόκειτο για σεληνιακά μάγια της Ιστάρ. Σε γέμιση του φεγγαριού σκαλίζανε σε χαλκό τη σφραγίδα της Ιστάρ, και το αλοίφανε με αγνό λάδι επι 15 μέρες (15 = ιερός αριθμός της Ιστάρ) και το τυλίγανε σε μεταξωτό κόκκινο ύφασμα. Ήταν μια επικίνδυνη πράξη γιατί πάντα, είχε το δικό της τίμημα η Θεά για ότι προσέφερε και κανένας δε μπορούσε να αποκτήσει άλλο ταίρι εκτός από αυτό που διάλεξε η Θεά.

Ως φυσικό συντηρητικό θεωρούνταν ότι εκτός από το φυσικό του καρπού, του φυτού ή οτιδήποτε αλλού οργανισμού, ότι έμενε βυθισμένο μέσα σε λάδι, διατηρούσε και τις αόρατες, συμβολικές του ιδιότητες. Έτσι σε συνδυασμό με διάφορα βότανα και υλικά χρησιμοποιήθηκε σε ποικίλες μαγικές πράξεις, σε Ευρώπη, Σκανδιναυία, Κίνα και Ασία.

Φύλλα και ρίζες ιτιάς (σεληνιακό φυτό) βυθισμένα σε λάδι μαζί με ονόματα γραμμένα με μαύρο μελάνι σε πάπυρο βαμμένο με πορφύρα έφερνε άτυχη αγάπη, χωρισμό, θρήνο.

Μανδραγόρας σε πήλινο βάζο βυθισμένος σε λάδι και αιθέριο έλαιο από φύλλα τριανταφυλλιάς που την σπείρανε σε νέα σελήνη (Μαύρη), ήταν ένα έλαιο που διατηρούνταν για χρόνια και όταν το χρειαζόταν ο μάγος πότιζε μ'αυτό και έκαιγε πάπυρο γεμάτο με καψίματα (κοκτέιλ από λιβάνια) στον οποίο ήταν γραμμένα ονόματα ατόμων.

Σε συνδυασμό με φυσικό αλάτι ήταν όπλο για να αποτρέψει τα κακά πνεύματα στην Αφρική.

Στην Κίνα βύθιζαν κόκκινο αμάραντο (αειθαλές λουλούδι) σε μίγμα από διαφορετικά λάδια, για πίστη και σταθερότητα στον έρωτα. Με τον ίδιο τρόπο το προσέφεραν στον σεληνιακό λαγό στις γιορτές της σελήνης. Σε ανώτερους μάγους και με ειδικές τελετές λέγεται ότι προσέφερε αθανασία.

Σε πυθάρια πήλινα γεμάτα λάδι έμεναν για 40 μέρες δέντρα Ασεράς (σολομωνική) τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ενώσουν ή να χωρίσουν ζευγάρια. Η Ασερά ήταν φυτό που εξέφραζε τη Θηλυκή όψη και ήταν αφιερωμένο στην Αστορέθ (Αστάρτη).

Αψιθιά (φυτό του Άρη) κομμένο σε μέρα και ώρα του Άρη, συντηρείται στη χάση της σελήνης σε λάδι, μέσα σε αγγείο που στον πυθμένα του έχει χαραγμένη τη σφραγίδα του Κρόνου. Προκαλεί θλίψη και καταστροφή.

Δάφνη που μένει καιρό μέσα σε λάδι προσφέρει ανανέωση ζωής, δόξα και τιμή.

Νάρκισσος κομμένος σε ώρες Κρόνιες και σε χάση άμα ανακατευτεί με λάδι προκαλεί τύφλωση και τρέλα.

Στη Σκανδιναυία ρίζα από Υγκντρασίλ (ιερό φυτό που συμβολίζει την αιώνια ζωή) άμα την βυθίσουνε σε λάδι 28 φορές σε 28 φεγγάρια χαρίζει αιώνια αγάπη, ενώ οι καρποί και τα φύλλα βουτηγμένα σε λάδι χρησιμοποιούνται στην υψηλή μαγεία για γνώση και αναγέννηση.

Λάδι από ηλίανθο (φυτό αφιερωμένο στον Απόλλωνα) χάριζει μακροζωία. Είχε εξέχουσα θέση και στις Μιθραϊκές τελετές γιατί χάριζε μαγικές δυνάμεις.

Το λάδι χρησιμοποιήθηκε και για τελετουργικές κομμώσεις σε τελετές της βόρειας Ευρώπης.

Στο Χριστιανισμό χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της 3ης σφράγισης της βάπτισης με το σημείο του σταυρού στο μέτωπο, στο στήθος & στους καρπούς του νηπίου "προς αγιασμό της διανοίας, καρδίας & πράξεις αυτού".

Η Βάπτιση στο καθιαγιασμένο νερό συνδυαζόμενη με τη χρήση του λαδιού προστατεύει το άτομο από το σατανά & τους δαίμονες, χαρίζει τη θεία χάρη και την προστασία. Ίσως εκεί να βρίσκεται, η τελετή της βασκανίας που έχει ρίζα στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, "άμα το μάτι χαθεί μέσα στο νερό ο σατανάς έχει ρίξει το μάτι του".

Οι Εβραίοι, οι Ινδοί, οι Μογγόλοι, οι Σλάβοι, οι Άραβες, οι λαοί της Ωκεανίας, οι Νέγροι, οι Ιάπωνες, οι Ινδιάνοι, οι Μαλαίσιοι, οι Εσκιμώοι, οι Αιθίοπες, οι Γερμανικές φυλές, οι Βαβυλώνιοι, οι Ρωμαίοι και όλες οι λατινοαμερικανικές φυλές πίστευαν στη δύναμη του οφθαλμού, που αντιμετώπιζαν με μάτια-φυλακτά.

Η απαρχή της δεισιδαιμονίας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η χρήση του λαδιού που δεν επιπλέει στο νερό, σαν απόδειξη βασκανίας χάνεται στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους μαζί με τον συμβολισμό της.

Στη ρώσικη ορθόδοξη βάπτιση εκτός από τη βύθιση στο καθαγιασμένο νερό στη κολυμβήθρα ρίχνεται μέσα κόκκινο κρασί ανακατεμένο με λάδι, για προστασία από τη μαγεία (το συγκεκριμένο εδάφιο εκφωνείται με ακρίβεια "για προστασία από μαγεία και άλλες σατανικές επιρροές).

Αν επεκταθούμε σε έλαια που "καίγονται" σε κάθε γωνία του σπιτιού ανάλογα με την επιρροή τους καθώς και το σύνηθες λάδι στο καντήλι αυτό το άρθρο δερν θα είχε τέλος.

Γενικά το λάδι περιέχει ζωτική ουσία, και είτε σαν λίπος που ήταν πρώτη ύλη για κεριά και αρώματα κατείχε εξέχουσα θέση στις μαγικές τελετές σ' όλον τον κόσμο από τα αρχαία χρόνια.