Για τη σημασία της ιστορικής ορθογραφίας στην Ελληνική γλώσσα έχουν γραφεί τόμοι επί τόμων. Θα προσπαθήσω να κάνω μία σύνοψη, θεωρώντας δεδομένη, μολονότι εσφαλμένη όπως αποδεικνύεται από τα πράγματα, την επικράτηση του μονοτονικού.
Στην Ελληνική, την γλώσσα με την...πλέον των τριών χιλιετιών καταγεγραμμένη ιστορία, τα περισσότερα λήμματα έχουν μακρά ιστορία. Παράλληλα, είναι μία γλώσσα με μηχανισμούς που επιτρέπουν τη δημιουργία πολλών συναφών λέξεων από ένα θέμα (π.χ. αιτούμαι - αίτηση - αιτών - αίτημα κλπ) αλλά και τη δημιουργία νέων λέξεων μέσα από τη σύνθεση (π.χ. λατομείο, πληροφορία, νηφομανής). υτό έχει σαν αποτέλεσμα, μολονότι έχουν χαθεί οι διαφορές στην προφορά των "ι" των "ο" και των "ε," αλλά και των διπλών συμφώνων, να είναι απαραίτητη η χρήση τους κατά την γραφή, αλλιώς χάνεται σημαντικότατο πληροφοριακό περιεχόμενο από τις λέξεις. Αν και δε νομίζω ότι χρειάζονται παραδείγματα για να φανεί αυτό ξεκάθαρα, θα αναφέρω μόνο τα επίθετα "έτοιμος" και "έτυμος." Αν μάλιστα μιλούσαμε για το πρώτο πληθυντικό του ουδετέρου και γράφαμε "έτιμα," θα είχαμε και το "αίτημα" σαν πιθανή εναλλακτική... μύλος!
Υπάρχει όμως και ακόμα ένας σημαντικός λόγος για να είμαστε ορθογράφοι: Όταν γράφουμε, ουσιαστικά είμαστε ο ένας εκ των συμβαλλομένων σε μία σχέση. Ο άλλος είναι ο αναγνώστης. Οφείλουμε να τον σεβόμαστε, διευκολύνοντάς τον να κατανοήσει ευκολότερα τι θέλουμε να πούμε. Επιπροσθέτως, σαν μπόνους, το να είμαστε ορθογράφοι μας επιτρέπει να κάνουμε και ορθογραφικά παίγνια (σημασμένα με κεφαλαίο για να δειχθεί το σκόπιμο του πράγματος), όπως τα "σοσιαλΗστης," "ευρωπΕΗ," "ενδΗκτικά."
Κλείνοντας δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στην περίφημη ρήση του Αντισθένους "Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψης" (Η καλή γνώση της πραγματικής εννοίας των λέξεων). Πως είναι δυνατόν να κατανοήσουμε ευχερώς και επαρκώς μία λέξη, εάν της αλλοιώσουμε το πληροφοριακό περιεχόμενο;
Λίνδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
τα σχόλιά σας